Katana

Ĝi estis karakterizita per kurba, unu-randa klingo kun cirkla aŭ kvadrata ŝirmobutono kaj longa tenilo por esti uzata de ambaŭ manoj. La katana estas ĝenerale difinita kiel de normiga grando, modere kurba (male al la pli malnova taĉi kiu estis pli kurba) kun klingo pli longa ol 60.6 cm (tio estas 2 japanaj ŝaku).^[1]

La wakizashi portata kun la katano estis la oficiala signo ke la portanto estis samurajo aŭ glavisto. Portataj kunaj la paro de glavoj estis nomataj daishō, kio tradukeblas laŭvorte al "granda-malgranda".^[2] La katano estis la granda aŭ longa glavo dum la ŭakizaŝi estis la "malgranda" aŭ akompana glavo.^[3][4]

• 
  Antikva japana katana, Metropolitan Museum of Art.
• 
  Antikva japana katana, Metropolitan Museum of Art.
• 
  Antikva japana katana, kun koŝirae kaj ŝirasaĝa, atribuita al Sukenao, 1600-aj jaroj.
• 
  Japana katana montranta la horimono (klingoĉizaĵo), Metropolitan Museum of Art.

Okcidentaj historiistoj foje diris, ke la japana katano estis inter la plej fajnaj tranĉarmiloj en la tutmonda historio de la militistaro.^[5][6][7]

Ĉiuokaze inter okcidentanoj la katano estas la plej konata kaj aprezata inter la japanaj glavoj.

• Perrin, Noel (1980). Giving Up the Gun: Japan's Reversion to the Sword, 1543–1879. Boston: David R. Godine. p. 140. ISBN 978-0-87773-184-9.
• Robinson, H. Russell (1969). Japanese Arms and Armor. New York: Crown Publishers Inc.
• S. Alexander Takeuchi (aka T). "Dr. T's 'Nihonto Random Thoughts' Page". Florence, AL: Department of Sociology, University of North Alabama. Arkivita el la originalo la 8an de januaro 2010.
• Yumoto, John M (1958). The Samurai Sword: A Handbook. Boston: Tuttle Publishing. p. 204. ISBN 978-0-8048-0509-4.
• Satō, Kanzan (1983). The Japanese Sword. Kodansha International. ISBN 9780870115622.

• Gvidilo de Richard Stein pri japanaj glavoj