Kolnovice

La unuaj dokumentoj parolas pri la municipo en la jaro 1263.

Post ellandigo de la devenaj germanaj loĝantoj en la jaro 1945 la municipo estis alloĝigita nur parte kaj prefere nur ĝistempe. La situo de Kolnovice rekte en apudlima zono estis kaŭzo de tio, ke iom post iom ĝi estis likvidita tiel, ke en la jaro 1990 restis en ĝi nur 37 domoj kontraŭe al 153 en la jaro 1930. En la jaro 1959 la ŝtatlimo kun Pollando en tiu ĉi sektoro estis ja reguligita je 93,7 hektaroj utile al Ĉeĥoslovakio.

Kolnovice estis memstara municipo ĝis la jaro 1960, kiam ĝi estis almembrigita al Mikulovice.

Ĉe Kolnovice troviĝas du domaroj fonditaj fine de la 18-a jarcento sur loko de senjoraj kortoj kaj nuntempe grandparte neniigitaj, nome Vysutá kaj Terezín.

Vysutá (ĝis la jaro 1949 Renertov, ger. Rennertsfeld, ankaŭ Rennedsfeld, Rennersfeld), fondita en la jaro 1791 nomita laŭ Johanna Rennert, posedanto de bieno en Kolnovice. Estis ĉi tie en la jaro 1930 38 domoj, en la jaro 2001 nur 16. Kelke da oriente situantaj parceloj, sur kiuj troviĝis nun jam detruitaj domoj, en la jaro 1958, post la reguligo de la ŝtatlimo, troviĝis en Pollando, du kio temas pri modernaj polaj parceloj en katastra teritorio Gierałcice, apartenantaj al komunumo Głuchołazy. Okaze de tiuj ĉi domoj temas plejparte pri lokoj kun vegetaĵo, dum kio du domoj troviĝis meze de kampo, dume la resto ĉe vojo direktanta al ŝoseo kuniganta Głuchołazy kaj Gierałcice.

Terezín (ger. Theresienfeld, pol. Terezyn), fondita en la jaro 1796 kaj nomita laŭ la patrino de Rennert. Ĉi tie estis en la jaro 1930 51 domoj, en la jaro 2001 nur 8. En tiu ĉi domaro en la jaro 1874 naskiĝis signifa silezia skulptisto Josef Obeth.

Ambaŭ domaroj estis al la 1-a de januaro 1976 administre nuligitaj.