آنتونیو بالدینی
آنتونیو بالدینی (به ایتالیایی: Antonio Baldini)؛ (۱۰ اکتبر ۱۸۸۹ – ۶ نوامبر ۱۹۶۲) روزنامه‌نگار، منتقد ادبی و نویسنده ایتالیایی بود.[۱][۲]
| آنتونیو بالدینی | |
|---|---|
 ۱۹۳۷ | |
| نام هنگام تولد | آنتونیو بیسمارک بالدینی |
| زادهٔ | ۱۰ اکتبر ۱۸۸۹ رم، پادشاهی ایتالیا |
| درگذشت | ۶ نوامبر ۱۹۶۲ رم، ایتالیا |
| محل تحصیل | دانشگاه ساپینزای رم |
| پیشه | روزنامه‌نگار منتقد ادبی روزنامه‌نگار جنگ نویسنده |
| همسر(ها) | الویرا سیچی (۱۸۹۵–۱۹۷۰) |
| فرزندان | ۱. گابریل (۱۹۱۹–۱۹۶۹) ۲. باربرینا |
| والدین |
|
زندگی‌نامه
سال‌های اولیه
آنتونیو بالدینی در رم به دنیا آمد. کنت گابریل بالدینی (۱۸۶۰–۱۹۱۶)، پدرش، از طبقه اشراف، اصالتاً اهل سانتارکانجلو در رومانیا بود،[۳] و سال‌ها در وزارت فواید عمومی، در ارتباط با مدیریت قراردادهای توسعه راه‌آهن، استخدام شد. مادر او، به نام سوفیا آلکایک (۱۸۶۱–۱۹۲۹)، از لیورنو (توسکانی)، احتمالاً در یک خانواده مهاجر به دنیا آمده بود.[۴] پدر بالدینی از تحسین‌کنندگان پرشور صدراعظم بیسمارک بود.[۵] او در تعدادی از مدارس رم تحصیل کرد.[۶] او سپس برای ادامه تحصیل در رشته ادبیات در دانشگاه ساپینزا رم ثبت نام کرد، اگرچه تحصیلات خود را در آنجا تکمیل نکرد ولی با ادامه تحصیل در مدارس دیگر در سال ۱۹۱۶ فارغ التحصیل شد. آنتونیو قبل از فارغ‌التحصیل شدن روزنامه‌نگاری را پیشه خود کرده بود.
محقق ادبی و روزنامه‌نگار
پایان‌نامه فارغ‌التحصیلی بالدینی مربوط به لودوویکو آریوستو بود، که در دوران تحصیل به همراه جوسوئه کاردوچی، کارهای او را مورد تحقیق قرار می‌دادند.
پایان عمر و درگذشت
او در سال ۱۹۵۷ برنده جایزه ادبی فلترینلی به ارزش ۵ میلیون لیره شد. بالدینی در حوالی سال ۱۹۵۲ به بیماری قلبی جدی مبتلا شد. با این وجود، او چندین سفر خارجی در سال‌های پایانی عمرش انجام داد و از یونان در سال ۱۹۵۶، اسپانیا در سال ۱۹۵۸ و انگلستان در سال ۱۹۶۱ بازدید کرد. آنتونیو بالدینی در ۶ نوامبر ۱۹۶۲ در رم درگذشت.
بسیاری از دوستان مفسر و روزنامه‌نگار بالدینی پس از مرگش، روی روزنامه‌نگاری او متمرکز بودند.[۱][۲]