ابن صباغ مالکی
علی بن احمد بن عبدالله مالکی (۸۵۵–۷۸۴ ه.ق) مشهور به ابن صباغ مالکی، یکی از بزرگان عالمان اهل سنت است که در نیمه اول قرن نهم هجری و به مذهب مالکی می‌زیسته‌است. وی متولد مکه بوده و در آنجا به تحصیل علوم دینی پرداخته‌است. وی به سال ۸۵۵ در مکه از دنیا رفت.[۱][۲] وی از فقیهان مهم زمان خویش بوده‌است.[۳]
اساتید
عبدالرحمن الفاسی، علی بن محمد بن ابی بکر الشیبی، عبدالرحمن بن عفیف الیافعی، جمال بن ظهیر، قریبة ابی السعود، سعد النووی و محمد بن سلیمان بن ابی‌بکر البکری از جمله اساتید وی هستند.[۳][۱]
آثار
از جمله آثار وی الفصول المهمه است که به جهت محتوایی در فضیلت اهل بیت پیامبر، توسط برخی از اهل سنت به شیعه بودن متهم شده‌است.[۱] علامه مجلسی از این کتاب در کتاب بحارالانوار خویش استفاده نموده‌است. دیگر اثر وی، تحریر المنقول فی مناقب امّنا حواء و فاطمة البتول است. کتاب العبر فی من شفّه النظر نیز به وی منسوب است.[۳]