اتحادیه جهانی فدراسیون‌های ورزشی

این شورا از یک رئیس، دو معاون، یک خزانه‌دار و پنج عضو تشکیل شده‌است.

تعیین	نام	کشور	فدراسیون ورزش
رئیس	دکتر رافائل چیولی	ایتالیا	فدراسیون بین‌المللی قایقرانی
نایب رئیس	آقای استفان فاکس	آلمان /  استرالیا	فدراسیون بین‌المللی موای تای آماتور
خزانه دار	خانم ماریسول کاسادو	اسپانیا	اتحادیه بین‌المللی سه‌گانه
اعضای شورا	آقای جیان-فرانکو کاسپر	سوئیس	فدراسیون بین‌المللی اسکی
	آقای ریکاردو فراکاری	ایتالیا	کنفدراسیون جهانی بیس بال وسافت بال
	خانم کیت کیثنس	اسکاتلند /  بریتانیا	فدراسیون جهانی کرلینگ
	آقای نناد لالویچ	صربستان	اتحادیه جهانی کشتی
	آقای خوزه پرونا لوپز	اسپانیا	فدراسیون بین‌المللی کانو

GAISF یک سازمان چتر برای هر دو فدراسیون‌های ورزشی بین‌المللی المپیک و غیر المپیک و همچنین سازمان دهندگان رویدادهای ورزشی بین‌المللی است. این سازمان نقشی اساسی در وظایفی مثل ضد دوپینگ، صداقت و مسئولیت اجتماعی را فراهم می‌کند. GAISF با ایجاد بازی‌های چند ورزشی که ورزش‌های مشابه را با هم ترکیب می‌کند خواستار ارتقا و قابلیت مشاهده اعضا خودمی‌باشد^[۳]

فدراسیون‌های بین‌المللی عضو می‌توانند به‌طور کامل یا اعضای وابسته GAISF باشند.^[۴]

GAISF ریشه عمیقی در جنبش ورزشی دارد. در اوایل سال ۱۹۲۱، فدراسیون‌های بین‌المللی ورزش (IF) نیاز به نمایندگی از اهداف و علایق مشترک خود را ابراز داشتند. به راهنمایی پاول روسو، دبیرکل اتحادیه جهانی دوچرخه سواری (UCI)، یک دفتر دائمی IF برای تسهیل گفتگو با مقامات المپیک تأسیس شد.^{[نیازمند منبع]}

در سال ۱۹۶۷، ۲۶ فدراسیون بین‌المللی ورزشی در لوزان گرد هم آمدند، در مورد لزوم افزایش رابطه ای دائمی توافق کردند و نام «مجمع عمومی فدراسیونهای بین‌المللی ورزش» را تصویب کردند. به منظور تأسیس یک سازمان رسمی‌تر، «انجمن عمومی فدراسیون‌های بین‌المللی ورزش» (GAISF) در سال ۱۹۷۶ تشکیل شد و دفتر مرکزی دو سال بعد به موناکو منتقل شد.

هزاره جدید تغییرات مهمی را در سازمان ایجاد کرد. در پاسخ به فشار فزاینده بر IF برای حرفه ای سازی و توسعه، GAISF با همکاری انجمن‌های فدراسیون‌های بین‌المللی المپیک تابستانی(ASOIF) و زمستانی (AIOWF) اولین کنوانسیون بین‌المللی اسپورت اکورد را در سال ۲۰۰۳ راه اندازی کرد. این قالب جدید «توسط ورزش برای ورزش» به IFها و مشاغل ورزشی اجازه می‌دهد تا دور هم جمع شوند و دانش و ارتباطات خود را به اشتراک بگذارند.

در مارس ۲۰۰۹، GAISF SportAccord عنوان تجاری شد و در همان سال‌ها ادارات خود را از موناکو به لوزان، پایتخت المپیک منتقل کرد. اسپورت آکورد شعار «متحد شوید و حمایت کنید» را با هدف خدمت و ارتقا اعضای خود پذیرفت. هدف اصلی این سازمان ارائه خدمات و تخصص با کیفیت بالا در زمینه‌هایی مختلف که بیشترین اهمیت را برای اعضای آن دارد.

در آوریل ۲۰۱۷، بدنبال حمله جنجالی رئیس‌جمهور سابق ماریوس ویزربه توماس باخ ، رئیس کمیته بین‌المللی المپیک در جریان افتتاحیه کنوانسیون اسپورت آکورد در سال ۲۰۱۵ در سوچی و استعفای بعدی وی، این سازمان مجدداً تحت رئیس‌جدید خود پاتریک باومان به GAISF تغییر نام داد.^[۵]

در ماه مه سال ۲۰۱۹، رافائل چیولی به اتفاق آرا به عنوان رئیس GAISF در گلد کوست استرالیا انتخاب شد.

در اوایل سال ۱۹۲۱، به راهنمایی پاول روسو، دبیرکل اتحادیه جهانی دوچرخه سواری دفتر دائمی فدراسیون‌های بین‌المللی ورزش (IF) ایجاد شد. با جلسات منظم IF / IOC، گفتگو با مقامات المپیک آسان‌تر شد. با این حال، سازمانهایی که بخشی از جنبش المپیک نبودند از مطالعه خارج شدند.

در دهه ۱۹۶۰ جنبش ورزشی به سرعت متحول شد. راجر کولون، رئیس فدراسیون جهانی کشتی آماتور اولین کسی بود که نیاز به شناخت وسیع تر نقش فدراسیون‌ها را بیان کرد. برای فدراسیون‌های غیر المپیکی محفلی که بتواند نظرات خود را بهتر بیان کند ضروری بود. به نظر می‌رسد ایجاد سازمانی پایدار و تضمین کننده روابط دائمی بین فدراسیون‌ها ادامه منطقی جلسات آنها باشد که اغلب بدون قانون یا یک سازمان ثابت برگزار می‌شد بنابراین می‌توان از آمادگی مشترک این جلسات با کمیته بین‌المللی المپیک بهتر حمایت کرد. همچنین اجازه برقراری ارتباط دائمی بین فدراسیون‌ها و جمعیت عمومی را می‌داد. در سال ۱۹۶۶ زمان مناسب فرا رسید و مجمع تازه تأسیس آغاز شد.

در تاریخ ۲۱–۲۳ آوریل ۱۹۶۷، نمایندگان ۲۶ فدراسیون بین‌المللی ورزشی در لوزان در هتل قاره اروپا ملاقات کردند: هوانوردی، قایقرانی، بسکتبال، باب اسلی، بولس، قایق‌رانی، دوچرخه سواری، سوارکاری، شمشیربازی، ژیمناستیک، هندبال، هاکی، هاکی روی یخ، جودو، لوژ، کشتی، موتورسواری، شنا، پنج ضرب مدرن، اسکیت روی رول، اسکی، تیراندازی، والیبال، وزنه‌برداری، دانشگاه ورزشی و مکابی.

نمایندگان در مورد ضرورت ایجاد رابط‌های دائمی بین فدراسیون‌ها برای دفاع از اهداف و اهداف مشترک خود، حفظ استقلال و تبادل دائمی اطلاعات، توافق کردند. نام «مجمع عمومی فدراسیون‌های بین‌المللی ورزش» به تصویب رسید.

در سال ۱۹۷۶، این نام با «انجمن عمومی فدراسیون‌های ورزشی بین‌المللی» (GAISF) جایگزین شد. در سال ۱۹۷۸، دفتر از لوزان به موناکو نقل مکان کرد. GAISF نمایانگر گسترش جلسات گذشته فدراسیون‌ها بود، که نه تنها با مسائل المپیک بلکه با تمام سوالات مورد علاقه مشترک فدراسیون‌ها سروکار داشت.

در سال ۲۰۰۳، با همکاری ASOIF و AIOWF , GAISF اولین کنوانسیون اسپورت آکورد را برای پاسخگویی به نیاز فدراسیون‌ها که به دنبال «یک فروشگاه یک مرحله ای» بودند ایجاد گردیدو در آنجا می‌توانستند جلسات سالانه خود را برگزار کنندو ارتباطات و دانش خود را به اشتراک بگذارند.

در مارس ۲۰۰۹، GAISF در نشست هفتمین کنوانسیون بین‌المللی در دنور نام خود را به اسپورت آکورد تغییر نام داد. در آوریل ۲۰۰۹، دفتر اصلی خود را از موناکو به لوزان سوئیس منتقل کرد.^[۶]

در تاریخ ۲۵ مه ۲۰۱۲، آخرین هشت روز مجمع عمومی سالانه اسپورت آکورد در شهر کبک، عضویت فدراسیون بین‌المللی لاکراس و انجمن بین‌المللی ورزش ذهن پذیرفته شد و تعداد اعضای اسپورت آکوردبه ۱۰۷ نفر رسید.^[۷]

در ۳۱ مه ۲۰۱۳، آخرین هشت روز مجمع عمومی سالانه اسپورت آکورد در سن پترزبورگ، اتحادیه بین‌المللی تشویق و فدراسیون بین‌المللی اتومبیل رانی به اسپورت آکورد ملحق شدند.^[۸]

در ۲۰ آوریل ۲۰۱۵، در کنوانسیون آسپورت آکورد در سوچی رئیس این مجمع ماریوس ویزر سخنرانی کرد که به شدت منتقد کمیته بین‌المللی المپیک و رئیس آن توماس باخ بود. پس از سخنرانی او اتحادیه بین‌المللی فدراسیون‌های دو و میدانی، فدراسیون جهانی تیراندازی و فدراسیون جهانی تیراندازی با کمان در اعتراض به این اقدام از اسپورت آکورد عقب‌نشینی کردند^[۹] و در ماه مه ۲۰۱۵ تعداد بیشتری فدراسیون از جمله فدراسیون بین‌المللی قایقرانی از این سازمان خارج شدند.^[۱۰]

در کنوانسیون ۲۰۱۷ در آرهوس، فدراسیون بین‌المللی ورزش‌های دانشگاهی (FISU) و فدراسیون بین‌المللی باندی (FIB) به عضویت کامل^[۱۱] ان درامدند و اسپورت آکورد به GAISF تغییر نام داد.

در پایان سال ۲۰۱۸، فدراسیون جهانی مچ اندازی(WAF) عضو جدید این سازمان به همراه ۴ عضو وابسته شامل انجمن المپیک جهانی، انجمن مطبوعات بین‌المللی ورزش، اتحادیه جهانی شهرهای المپیک و فدراسیون جهانی کالاهای ورزشی صنعت بودند.

• انجمن سازمانهای ورزشی پارالمپیک (APSO)
• بازی‌های مشترک‌المنافع: فدراسیون بازی‌های مشترک‌المنافع (CGF)
• بازیهای مستر: انجمن بین‌المللی بازیهای استاد (IMGA)
• بازی‌های مدیترانه ای: کمیته بین‌المللی بازی‌های مدیترانه ای (ICMG یا CIJM)
• بازی‌های جهانی نظامی: شورای بین‌المللی ورزش‌های نظامی-سیزم (CISM)
• بازی‌های ورزشی ذهنی جهانی: انجمن بین‌المللی ورزش ذهنی (IMSA)
• فدراسیون جهانی بازی‌های پیوند (WTGF)
• بازی‌های پارالمپیک: کمیته بین‌المللی پارالمپیک (IPC)
• ورزش مدارس: فدراسیون بین‌المللی ورزش مدارس (ISF)
• المپیک ویژه: بازی‌های ویژه المپیک (SOI)
• ورزش ناشنوایان: کمیته بین‌المللی ورزش ناشنوایان (CISS)
• بازی‌های جهانی: انجمن بین‌المللی بازی‌های جهانی (IWGA)
• بازیهای ورزشی جهانی CSIT: کارگران و آماتورهای بین‌المللی در کنفدراسیون ورزشی (CSIT)
• پخش اروپا: اتحادیه پخش اروپا (EBU / UER)
• Panathlon: Panathlon International (PI)
• انجمن جهانی المپیک‌ها (WOA)
• ورزش کایروپراکتیک ورزشی: Federation Internationale de Chiropratique du Sport (FICS)
• امکانات ورزشی: انجمن بین‌المللی امکانات ورزشی و تفریحی (IAKS)
• پزشکی ورزشی: فدراسیون بین‌المللی پزشکی ورزشی (FIMS)
• روزنامه‌نگاری ورزشی: انجمن بین‌المللی مطبوعات ورزشی (AIPS)
• شهرهای المپیک: اتحادیه جهانی شهرهای المپیک
• صنعت کالاهای ورزشی: فدراسیون جهانی صنعت کالاهای ورزشی (WFSGI)

متقاضیان عضویت GAISF برای دریافت حمایت و راهنمایی در مسیر تحقق معیارهای عضویت GAISF، می‌توانند وضعیت ناظر GAISF را درخواست کنند.

از ابتدا سال ۲۰۰۳نشست جهانی ورزش و تجارت اسپورت آکورد، گردهمایی بیش از ۱۵۰۰ نماینده برجسته از صنعت ورزش است. اسپورت آکورد بر ایجاد تغییرات مثبت در سطح بین‌المللی متمرکز است. فدراسیون‌های بین‌المللی دارای حقوق، ساختار تشکیلاتی، شهرها، مطبوعات و رسانه‌ها، مشاغل و دیگر سازمان‌های درگیر در توسعه ورزش هستند.

اسپورت اکورد سازمانی غیرانتفاعی است که سالانه نمایندگان بیش از ۱۰۰ فدراسیون بین‌المللی ورزشی وابسته به سازمان‌های مختلف زیر چترخود قرار داده و مجامع عمومی سالانه خود را که در اسپورت آکورد برگزار می‌کنند، گرد هم می‌آورد. این رویداد یک کنفرانس ورزشی بین‌المللی است که بیش از یک هفته برگزار می‌شود و ترکیبی از یک نمایشگاه، یک برنامه کنفرانس با مضمون و بسیاری از رویدادهای ارتباطی است.

ذینفعان اسپورت آکورد عبارتند از:

ASOIF (اتحادیه فدراسیون‌های بین‌المللی المپیک تابستانی)،

AIOWF (اتحادیه فدراسیون‌های بین‌المللی ورزش‌های زمستانی المپیک)

ARISF (انجمن فدراسیون‌های بین‌المللی ورزش شناخته شده IOC)

AIMS (اتحاد اعضای مستقل شناخته شده ورزش)

GAISF (جهانی) اتحادیه فدراسیون‌های ورزشی بین‌المللی)

و اعضای وابسته.

علاوه بر این، اسپورت آکورد پشتیبانی کامل IOC (کمیته بین‌المللی المپیک) را دریافت می‌کند.^[۱۳]

SAIC	تاریخ	شهر میزبان
یکم	۱۲–۱۶ مه ۲۰۰۳	مادرید، اسپانیا
دوم	۱۵–۲۰ مه ۲۰۰۴	لوزان، سوئیس (شماره 1)[۱۴]
سوم	۱۶–۲۰ آوریل ۲۰۰۵	برلین، آلمان
چهارم	۳–۷ آوریل ۲۰۰۶	سئول، کره جنوبی[۱۵]
پنجم	۲۲–۲۷ آوریل ۲۰۰۷	پکن، چین (شماره 1)[۱۶]
ششم	۲–۶ ژوئن ۲۰۰۸	آتن، یونان[۱۷][۱۸][۱۹]
هفتم	۲۳–۲۷ مارس 2009[۲۰][۲۱]	دنور، ایالات متحده[۲۲][۲۳]
هشتم	۲۰–۲۵ آوریل 2010[۲۴]	دبی، امارات متحده عربی[۲۵][۲۶]
نهم	۳–۸ آوریل 2011[۲۷]	لندن، انگلستان[۲۸][۲۹]
دهم	۲۰–۲۵ مه 2012[۳۰]	شهر کبک، کانادا[۳۱][۳۲]
یازدهم	۲۶–۳۱ مه 2013[۳۳]	سن پترزبورگ، روسیه[۳۴]
دوازدهم	۶–۱۱ آوریل 2014[۳۵]	بلک، ترکیه[۳۶]
سیزدهم	۱۹–۲۴ آوریل 2015[۳۷]	سوچی، روسیه[۳۸]
چهاردهم	۱۷–۲۲ آوریل ۲۰۱۶	لوزان، سوئیس (شماره 2)[۳۹]
پانزدهم	۲–۷ آوریل ۲۰۱۷	ارهوس، دانمارک[۴۰]
شانزدهم	۱۵–۲۰ آوریل ۲۰۱۸	بانکوک، تایلند[۴۱]
هفدهم	۵–۱۰ مه ۲۰۱۹	ساحل طلا، استرالیا[۴۲]
هجدهم	۲۳–۲۸ مه ۲۰۲۱	یکاترینبورگ، روسیه[۴۳]

نهاد آسیایی = General Association of World Sports Federations (GAWSF)

Founded 2014-11-20 Macau

General Association of World Sports Federations (GAWSF) was formally incorporated and replaced the GAAPSF

انجمن عمومی فدراسیون‌های ورزشی آسیا اقیانوسیه (GAAPSF)

General Association of Asia Pacific Sports Federations

General Association of World Sports Federations

• کمیته بین‌المللی المپیک (IOC)
• انجمن فدراسیون‌های بین‌المللی المپیک تابستانی (ASOIF)
• اتحادیه فدراسیون‌های بین‌المللی ورزش‌های زمستانی المپیک (AIOWF)
• اتحادیه فدراسیون‌های بین‌المللی ورزش IOC (ARISF)
• انجمن بین‌المللی بازی‌های جهانی (IWGA)
• لیست فدراسیون‌های بین‌المللی ورزش
• بازی‌های رزمی جهانی
• اسپورت آکوردبازی‌های جهانی ذهن