اترینگایت

اترینگایت (به انگلیسی: Ettringite) یا هگزاکلسیم آلومینات تری‌سولفات هیدرات یک کانی با ترکیب شیمیایی تقریبی ‎Ca6Al2(SO4)3(OH)12·[30-32](H2O)‎[۱] یا ‎Ca6Al2(SO4)3(OH)12·[26](H2O)‎[۲] است. این کانی فراوان‌ترین عضو گروه اترینگایت در طبیعت است.[۳] این فاز محصول هیدراسیون سیمان پرتلند بوده و نیز در سفیدکردن کاغذ کاربرد دارد.[۴]

اترینگایت یافت‌شده در معدن نچوانینگ آفریقای جنوبی

تاریخچه

این مینرال در سال ۱۸۷۴ در ناحیه اترینگن در حفرات آخال سنگ‌های آهکی متامورف کشف و اترینگایت نامیده شد.[۵] در ابتدا فرمول شیمیایی آن به صورت 6CaO. Al2O3. 3SO3. 33H2O [۶] یا 6CaO. Al2O3. 3SO3.32H2O [۵] فرض می‌شد.

بلورشناسی

این کانی در ساختار بلوری هگزاگونال با گروه فضایی P31c (شماره ۱۵۹) متبلور می‌شود.[۷]پارامترهای شبکهٔ آن عبارتند از:

Goetz-Neunhoeffer 2006[۷]Hartman 2006[۸]Antao 2002[۹]ICDD-PDF (41-1451) 1989[۱۰]
a (Å)11.229(1)11.166881(82)11.223(1)11.2240
c (Å)21.478(3)21.35366(22)21.474(2)21.4080
V (Å3)2345.46(6)2306.4(3)2342.2(5)2335.62
توضیحاتپراش اشعه ایکسپراش نوترونی (T=10K)پراش اشعه ایکسپراش اشعه ایکس

در ساختار بلوری این کانی، یک هشت‌وجهی Al(OH)6 و سه Ca([OH]4[OH2]2)[OH2]2 منشور مثلثی دوسر پوشیده با اشتراک یال‌هایشان ستون‌های نامتناهی موازی [001] ایجاد می‌کنند و چهاروجهی‌های SO4 و مولکول‌های آب در میان ستون‌ها واقع شده‌اند.[۱۱]

در سیمان پرتلند

تصویر میکروسکوپ الکترونی روبشی از بلورهای سوزنی شکل اترینگایت تشکیل‌شده در داخل حفره‌های بتن

تشکیل اترینگایت (C6A$3H32) -که یکی از ترکیبات فاز AFt سیمان است[۱۲]- از C3A و $C در حضور هیدروکسید کلسیم به صورت زیر انجام می‌شود:[۱۳]

به محض ترکیب سیمان با آب، تشکیل اترینگایت آغاز شده و به صورت سیگموئید ادامه می‌یابد.[۱۴] این اترینگایت، «اترینگایت اولیه» نامیده می‌شود که به‌طور همگن رشد پیدا می‌کند.[۱۵] تشکیل اترینگایت منجر به افزایش حجم بتن/سیمان می‌شود که به علت قابلیت تغییر شکل پلاستیک سیمان قبل از گیرش کامل، این افزایش حجم بی‌ضرر بوده[۱۵] و باعث پرشدن حفره‌های موجود در سیمان می‌شود.[۳] از این خاصیت اترینگایت برای تولید سیمان انبساطی استفاده می‌شود.[۱۶] در مقابل، تشکیل تأخیری اترینگایت به علت عدم امکان تغییر شکل زمینه، باعث به وجود آمدن تنش کششی در مرز مشترک با فاز مادر می‌شود که می‌تواند موجب ایجاد ترک شود.[۱۷]

منابع