اختلال پرخوری

اختلال پرخوری (به انگلیسی: Binge eating disorder)، یک اختلال خوردن است که با دوره‌های پرخوری پرتکرار و مکرر همراه با مشکلات روانی و اجتماعی منفی مشخص می‌شود، اما بدون رفتارهای جبرانی رایج در پرخوری عصبی، اختلال دیگر خوردن و تغذیه، یا زیرگروه بی‌اشتهایی عصبی است.

اختلال پرخوری
تخصصروان‌پزشکی، روان‌شناسی، روان‌درمانی ویرایش این در ویکی‌داده
طبقه‌بندی و منابع بیرونی

پرخوری یکی از شایع‌ترین اختلال‌های خوردن در میان بزرگسالان است،[۱] اگرچه در مقایسه با بی‌اشتهایی عصبی و پرخوری عصبی، پوشش و تحقیقات کمتری دربارهٔ این اختلال در رسانه‌ها وجود دارد.

علائم و نشانه‌ها

  • غذا خوردن بسیار سریع‌تر از حد معمول،[۲] شاید در یک بازه زمانی کوتاه[۳]
  • خوردن تا زمانی که احساس سیری ناراحت‌کننده داشته باشید[۲]
  • خوردن مقدار زیادی در زمانی که گرسنه نیستید[۲]
  • از دست دادن ذهنی کنترل بر مقدار یا آنچه خورده می‌شود[۴]
  • پرخوری‌ها ممکن است از قبل برنامه‌ریزی شده باشند،[۲] که شامل خرید غذاهای مخصوص پرخوری،[۲] و اختصاص زمان خاصی برای پرخوری، گاهی در شب می‌شود.
  • خوردن به تنهایی یا مخفیانه به دلیل خجالت از مقدار غذای مصرفی[۲]
  • ممکن است در حین پرخوری حالت روانی گیج‌شده وجود داشته باشد[۲]
  • ناتوانی در به خاطر سپردن آنچه پس از پرخوری خورده شده‌است[۲]
  • احساس گناه، شرم یا انزجار به دنبال پرخوری[۲][۴]
  • آشفتگی تصویر بدن[۵]

منابع