اکشن (روایت)

اصطلاح ادبی؛ حرکت فیزیکی شخصیت‌ها

اکشن (انگلیسی: Action) در ادبیات، کنش حرکت فیزیکی شخصیت‌هاست.[۱][۲]

کنش به‌مثابه یک سبک ادبی

ایوان مارشال پنج حالت داستان‌نویسی را مشخص می‌کند: اکشن یا کنش، خلاصه، دیالوگ، احساسات/افکار، و پس‌زمینه.[۳][۴] او می‌گوید: «اکشن حالتی است [که] نویسندگان داستان برای نشان دادن آنچه در هر لحظه از داستان اتفاق می‌افتد، استفاده می‌کنند. جسیکا پیج مورل شش حالت را برای داستان‌نویسی فهرست می‌کند: اکشن، نمایش، توصیف، گفتگو، خلاصه و انتقال.[۵] پیتر سلگین به روش‌هایی از جمله اکشن، گفتگو، افکار، خلاصه، صحنه و توصیف اشاره دارد.

درحالی‌که دیالوگ عنصری است که داستان و شخصیت‌های آن را در صفحه زنده می‌کند و روایت به داستان عمق و ماهیت می‌بخشد، اکشن حرکت درون داستان را ایجاد می‌کند. نوشتن داستان به‌معنای در هم تنیدن همه عناصر داستانی است. وقتی درست انجام شود، دیالوگ‌بافی، روایت و اکشن می‌تواند یک ملیله زیبا خلق کند.[۶] صحنه‌ای که پر از اکشن است می‌تواند غیرواقعی به نظر برسد، زیرا این احتمال وجود دارد که شخصیت‌هایی که کاری انجام می‌دهند – اصلاً هر کاری – در طول فعالیت با هم صحبت کنند.[۷]

جستارهای وابسته

پانویس

منابع

  • Kempton, Gloria (2004), Write Great Fiction: Dialogue, Cincinnati: Writer's Digest Books, ISBN 1-58297-289-3
  • Marshall, Evan (1998). The Marshall Plan for Novel Writing. Cincinnati, OH: Writer's Digest Books. pp. 143–165. ISBN 1-58297-062-9.
  • Morrell, Jessica Page (2006). Between the Lines: Master the Subtle Elements of Fiction Writing. Cincinnati, OH: Writer's Digest Books. ISBN 978-1-58297-393-7.
  • Turco, Lewis (1999), The Book of Literary Terms: The Genres of Fiction, Drama, Nonfiction, Literary Criticism, and Scholarship, Hanover: University Press of New England, ISBN 0-87451-954-3