بعضی‌ها داغشو دوست دارن
بعضی‌ها داغشو دوست دارن (به انگلیسی: Some Like It Hot) یک فیلم کمدی موزیکال رمانتیک محصول سال ۱۹۵۹ آمریکا به نویسندگی، کارگردانی و تهیه‌کنندگی بیلی وایلدر و با شرکت مریلین مونرو، تونی کرتیس و جک لمون است. این فیلم بازسازی یک فیلم فرانسوی محصول ۱۹۳۵ می‌باشد. بنیاد فیلم آمریکا این فیلم را به عنوان برترین فیلم کمدی تاریخ برگزیده‌است. این فیلم در سی و دومین دوره جوایز اسکار در شش بخش نامزد و برنده جایزه اسکار بهترین طراحی لباس و همچنین در هفدهمین مراسم گلدن گلوب برنده جایزه گلدن گلوب بهترین فیلم موزیکال یا کمدی و جایزه گلدن گلوب بهترین بازیگر مرد فیلم موزیکال یا کمدی و جایزه گلدن گلوب بهترین بازیگر زن - فیلم موزیکال یا کمدی شد.[۱]
| بعضی‌ها داغشو دوست دارن | |
|---|---|
.png) | |
| کارگردان | بیلی وایلدر |
| تهیه‌کننده | بیلی وایلدر |
| فیلمنامه‌نویس | بیلی وایلدر آی. ای. ال دایاموند |
| داستان | رابرت تئورین مایکل لوگان |
| بازیگران | مریلین مونرو تونی کرتیس جک لمون جرج رفت |
| موسیقی | آدولف داتش |
| فیلم‌بردار | چارلز لنگ |
| تدوین‌گر | آرتور پ. اشمیت |
شرکت تولید | میریش کمپانی |
| توزیع‌کننده | یونایتد آرتیستس |
تاریخ‌های انتشار |
|
مدت زمان | ۱۲۲ دقیقه |
| کشور | ایالات متحده |
| زبان | انگلیسی |
| هزینهٔ فیلم | ۲٬۸۸۳٬۸۴۸ دلار |
| فروش گیشه | ۴۰ میلیون دلار |
خلاصه داستان
داستان فیلم در سال ۱۹۲۹ در شیکاگو شروع می‌شود که جو (با بازی تونی کرتیس) و جری (با بازی جک لمون) دو نوازنده آس و پاس کاباره‌ای شاهد قتل‌عام دسته جمعی یک گروه گانگستری می‌شوند و …[۲]
بازیگران و شخصیت‌ها
| بازیگر | نقش | توضیحات |
|---|---|---|
| مریلین مونرو | شوگر کین | نوازنده یوکللی و خواننده |
| تونی کرتیس | جوی/ جوزفین/ جونیور | نوازنده ساکسوفون |
| جک لمون | جری/ دفنه | نوازنده کنترباس |
| جرج رفت | اسپاتس کولومبو | گانگستر شیکاگو |
| پت اوبرایان | ملیگان | کاراگاه |
| جو ای براون | اسگود فیلدینگ سوم | میلیونر |
| نحمیا پرسوف | بناپارت کوچک | سردسته بزرگ گانگستران |
| جون شولی | سویت سو | رهبر ارکست[۳] |
جوایز
ابن فیلم برنده اسکار بهترین طراحی لباس
و کاندیدای ۵ اسکار دیگر (برنده اسکار بهترین طراحی لباس-کاندیدای اسکار بهترین طراحی هنری-کاندیدای اسکار بهترین فیلمبرداری-کاندیدای اسکار بهترین فیلم‌نامه اقتباسی-کاندیدای اسکار بهترین کارگردانی-کاندیدای اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد) در سال ۱۹۶۰ شد.
رتبه‌بندی
این فیلم در رتبه‌بندی ۱۰۰ سال… ۱۰۰ فیلم به انتخاب بفا (بازبینی ۲۰۰۷) که توسط بنیاد فیلم آمریکا منتشر شده‌است در رتبه ۲۲ قرار دارد. همچنین در لیست ۲۵۰ فیلم برتر سایت IMDb قرار دارد[۴]
منابع
- کروو، کمرون (۱۳۸۰)، گفتگو با بیلی وایلدر، ترجمهٔ گلی امامی، به کوشش حمید فریور.، تهران: کتاب پنجره، شابک ۹۶۴-۹۲۲۵۷-۶-۵