جزایر قناری

جزایر قَناری (به انگلیسی: Canary Islands) (‎/kəˈnɛəri ˈaɪləndz/‎; اسپانیایی: Islas Canarias‎ [ˈizlas kaˈnaɾjas]، تلفظ: [ˈiʱl:aʰ kaˈna:ɾjaʰ]) مجمع‌الجزایری است مرکب از هفت جزیره در اقیانوس اطلس، نزدیک به ساحل مراکش و یکی از ۱۷ منطقه خودمختار اسپانیا است و پایتخت آن لاس پالماس است.^[۱]

جزایر قناری Islas Canarias (اسپانیایی)
بخش خودمختار
پرچم نشان
موقعیت جزایر قناری
مختصات: ۲۸° شمالی ۱۶° غربی / ۲۸°شمالی ۱۶°غربی / 28; -16
کشور	اسپانیا
استان‌ها	سانتا کروس، لاسپالماس
دهستان‌ها	۸۸
مرکز	سانتا کروس د تنریفه
مدیریت
• رئیس‌جمهور	پائولینو ریورو (ائتلاف قناری)
مساحت (۱٫۵٪ از اسپانیا؛ رتبه ۱۳ ام)
• کل	۷٬۴۹۳ کیلومتر مربع (۲۸۹۳ مایل مربع)
جمعیت  (۲۰۱۱)
• کل	۲٬۱۱۷٬۵۱۹
• تراکم	۲۸۱٫۸/کیلومتر مربع (۷۳۰/مایل مربع)
• رتبه جمعیت	۸ ام
• ترکیب نژادی	% از اسپانیا
اهلیت
منطقه زمانی	یوتی‌سی ۰ (WET)
• تابستانی (DST)	یوتی‌سی +۱ (WEST)
کد ایزو ۳۱۶۶	IC
سرود ملی	Arrorró
زبان‌های رسمی	اسپانیایی
اساسنامه خودمختاری	۱۶ اوت ۱۹۸۲
Parliament	مجلاس عمومی
کرسی‌های کنگره	۱۵ (از ۳۵۰)
وبگاه	Gobierno de Canarias

هشت جزیره اصلی (از بزرگ‌ترین تا کوچک‌ترین منطقه) عبارتند از تنریف، فوئرته‌ونتورا، گران کاناریا، لانزاروته، لا پالما (جزیره) , لا گومرا، ال هیروال و La Graciosa. این مجمع الجزایر شامل بسیاری از جزایر و جزایر کوچکتر است: آلگرانزا، Isla de Lobos , Montaña Clara , Roque del Oeste و Roque del Este. همچنین شامل مجموعه ای از سنگ‌های مجاور (سنگهای سالمور، فاسنیا، بونانزا، گاراچیکو و آناگا) است. در دوران باستان، از زنجیره جزیره اغلب «جزایر خوش شانس» یاد می‌کردند.^[۲] جزایر قناری جنوبی‌ترین منطقه اسپانیا و بزرگ‌ترین و پرجمعیت‌ترین مجمع الجزایر میک‌رونزی است.^[۳] از نظر تاریخی، جزایر قناری پلی بین چهار قاره آفریقا، آمریکای شمالی، آمریکای جنوبی و اروپا در نظر گرفته شده‌است.^[۴]

در سال ۲۰۱۹، جزایر قناری دارای ۲٬۱۵۳٬۳۸۹ نفر جمعیت^[۵] و تراکم ۲۸۷٬۳۹ نفر در هر کیلومتر مربع بود که هشتمین جامعه خودمختار پرجمعیت است. جمعیت مجمع الجزایر بیشتر در دو جزیره پایتخت متمرکز شده‌است: حدود ۴۳٪ در جزیره تنریف و ۴۰٪ در جزیره Gran Canaria.

سواحل زیبا، آب و هوا و جاذبه‌های طبیعی همچون ماسپالوماس در گران کاناریا و پارک ملی تیده و کوه تیده در تنریف (سومین آتشفشان بلند در جهان که از پایه آن در کف اقیانوس اندازه‌گیری می‌شود)، آن را یک مقصد مهم گردشگری با بیش از ۱۲ میلیون بازدید کننده در سال تبدیل کرده‌است، به ویژه تنریف، گران کاناریا، فوئرته‌ونتورا و لانزاروته.^[۶][۷] این جزایر دارای آب و هوای نیمه گرمسیری، با تابستان‌های گرم و زمستان‌های متوسط است.^[۸] سطح بارندگی و سطح اعتدال دریایی بسته به موقعیت و ارتفاع متفاوت است. مناطق سرسبز و همچنین بیابان در مجمع الجزایر وجود دارد. کوه‌های مرتفع این جزایر به دلیل قرار گرفتن در بالای لایه وارونگی دما، برای رصد نجومی ایده‌آل هستند. به همین دلیل، دو رصدخانه حرفه ای، رصدخانه تیده در جزیره تنریف و رصدخانه صخره بچه‌ها در جزیره لا پالما، در این جزایر ساخته شده‌است.

در سال ۱۹۲۷، استان جزایر قناری به دو استان تقسیم شد. جامعه خودمختار جزایر قناری در سال ۱۹۸۲ تأسیس شد. پایتخت آن با شهرهای سانتا کروز د تنریف و لاس پالماس دو گران کاناریا مشترک است که به نوبه خود مرکز استان‌های سانتا کروز هستند تنریف و لاس پالماس. لاس پالماس دو گران کاناریا از سال ۱۷۶۸ به جز یک دوره کوتاه در دهه ۱۹۱۰ بزرگ‌ترین شهر قناری‌ها بوده‌است.^[۹][۱۰] در فاصله تقسیمات سرزمینی اسپانیا در سال ۱۸۳۳ و ۱۹۲۷، سانتا کروز دو تنریف تنها پایتخت جزایر قناری بود. در سال ۱۹۲۷، با فرمانی، همان‌طور که در حال حاضر باقی مانده‌است، پایتخت جزایر قناری تقسیم شد.^[۱۱][۱۲] سومین شهر بزرگ جزایر قناری سن کریستوبال د لا لاگونا (میراث جهانی) در تنریف است.^{[۱۳][۱۴][۱۵]} این شهر همچنین محل زندگی Consejo Consultivo de Canarias است که عالی‌ترین نهاد مشورتی جزایر قناری است.^[۱۶]