زبان‌های تای

تای
تای
ژوانگ–تای
پراکنش:	جنوب چین (به ویژه گوانگشی، گوئیژو، یون‌نان و گوانگ‌دونگ)، جنوب شرق آسیا، در گذشته در هند (آسام)
تبار:	کرا-دای به–تای؟ تای; ;
نیا:	نیاتای
زیرگروه‌ها:	شمالی (NT) مرکزی (CT) جنوب غربی (SWT) ژوانگ
ایزو ۲–۶۳۹ / ۵	tai
گلاتولوگ	daic1237
	پراکندگی زبان‌های تای:; تای شمالی / ژوانگ شمالی تای مرکزی / ژوانگ جنوبی تای جنوب غربی / تایلندی

زبان‌های تای (تای: ภาษาไท) یک شاخه از زبان‌های کرا-دای هستند. این شاخه در بر گیرنده پرگویشورترین زبان‌های خانواده کرا-دای است، شامل تای یا سیامی، زبان ملی تایلند؛ لائو یا لائوسی، زبان ملی لائوس؛ زبان شان میانمار؛ و ژوانگ، در استان گوانگشی در جنوب چین.

دسته‌بندی

یک دسته‌بندی پذیرفته‌شده برای زیرگروه‌های تای به شرح زیر است:

تای

تای شمالی

در زیر واژگانی از زبان‌های اصلی تای آمده‌است:

فارسی	نیاتای جنوب غربی^[۲]	تای	لائو	تای شمالی	شان	تای لو	ژوانگ معیار	آهوم
باد	*lom	/lōm/	/lóm/	/lōm/	/lóm/	/lôm/	/ɣum˧˩/	lum
شهر	*mɯaŋ	/mɯ̄aŋ/	/mɯ́aŋ/	/mɯ̄aŋ/	/mɤ́ŋ/	/mɤ̂ŋ/	/mɯŋ˧/	mvng
زمین	*ʔdin	/dīn/	/dìn/	/dīn/	/lǐn/	/dín/	/dei˧/	nin
آتش	*vai/aɯ	/fāj/	/fáj/	/fāj/	/pʰáj/ or /fáj/	/fâj/	/fei˧˩/	phai
قلب	*čai/aɯ	/hǔa tɕāj/	/hǔa tɕàj/	/hǔa tɕǎj/	/hǒ tsǎɰ/	/hó tɕáj/	/sim/	chau
عشق	*rak	/rák/	/hāk/	/hák/	/hâk/	/hak/	/gyai˧˩/	rak
آب	*naam	/ná:m/	/nâm/	/nám/	/nâm/	/nà̄m/	/ɣaem˦˨/	nam

مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Tai languages». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۵ اوت ۲۰۱۹.