سنگ ماه

این سنگ در متن‌های عربی و اسلامی با نام‌های زبدالقمر، رغوة القمر، بصاق القمر، بزاق القمر، افروسالنیتوس، مها، مهو، سالنیطس، و افروسلونن نیز نامیده شده.

در باورهای خرافی^{[نیازمند منبع]} پیشینیان سنگ ماه سنگی است که نقره را جذب می‌کند و با افزایش نور ماه، گردآلودگی آن سپیدرنگ می‌شود. برای درمان صرع، جنون و خفقان مفید است.آویزان نگه داشتن آن در پارچه کبود باعث پذیرش جاه و زدودن ترس می‌شود و آویختن آن بر نخل، نگهدارنده میوه آن است.

صاحب اختیارات بدیعی می‌گوید: بزاق القمر و زبدالبحر خوانند و افروسالین (در نسخه دیگر افروسالیین) خوانند یعنی زبدالقمر و به یونانی سالنیطس (در نسخه دیگر سالیطنس) خوانند و افروسالین از بهر آن خوانند که بشب در افزونی ماه یابند در بلاد عرب، و آن سنگ سپید و شفاف و سبک بود و اگر از درختی درآویزند که بار نمی‌دهد بارآور گردد، و اگر بسایند و به مصروع دهند شفا یابد و زنان بعوض تعویذ با خود نگاه دارند.

و در تنسخ‌نامه آمده: بر او نقطه‌ای هست که بوقت افزونی ماه میفزاید و در کاهش می‌کاهد.

• ویکی‌پدیای انگلیسی.
• بر پایهٔ داده‌های در: لغتنامه دهخدا، سرواژهٔ حجرالقمر به نقل از تحفه حکیم مؤمن، اختیارات بدیعی و تنسخ‌نامه.