عشق به سرنوشت

عشق به سرنوشت (به لاتین: Amor Fati) یک عبارت در زبان لاتین است که به «عشق به قسمت» ترجمه می‌شود.[۱]

این عبارت بیان حالتی است که در آن فرد هر آنچه را که زندگی‌ش روی می‌دهد، (چه رنج و چه از دست دادن و سختی) را برای رشد درونی فرد لازم می‌بیند و Amor Fati به نوعی رضا و قبول کامل (و حتی بیشتر از آن: عشق) در برابر سرنوشت و تمامی اتفاقات تلخ و شیرین زندگی است.

تاریخچه

این مفهوم در ارتباط نزدیکی با فلسفه رواقی اپیکتتوس و امپراتور فیلسوف رم مارکوس آئورلیوس دانسته شده‌است[۲] هر چند که در گفتار این دو فیلسوف برجسته رواقی به کار برده نشده و فردریش نیچه در کتاب حکمت شادمان بارها این عبارت را به کار برده‌است.[۳]

منابع