عمر بن فرات
عمر بن فرات، یکی از اصحاب موسی کاظم، علی بن موسی و محمد تقی بود. او از وکلای موسی کاظم و علی بن موسی بود و برخی منابع او را متهم به غلو کرده‌اند.
نسب و خاندان
عمر بن فرات کوفی، از خاندان بنی فرات است. او را عمو یا عموی پدر محمد بن فرات دانسته‌اند، با این حال، برخی این احتمال را بعید دانسته‌اند.[۱] او را نیای بزرگ خاندان فرات در زمان خود یاد کرده‌اند.[۲]
سرگذشت
گروهی چون حائری و برقی، او را متهم به غلو کرده‌اند.[۱][۳] اما کفعمی او را دربان علی بن موسی الرضا دانسته‌است.[۴] ابوالقاسم خویی معتقد است اگر او را دربان علی بن موسی الرضا نیز بدانیم، باز هم دلالتی بر وثوق او ندارد.[۵][۶] ماسینیون او را یکی از افراد فرقه نصیریه دانسته‌است.[۷] ابن ابی‌الثلج در تاریخ اهل البیت او را به عنوان باب‌الجواد یاد کرده‌است.[۸]
از میانِ شبکهٔ وکلایی که با علی بن موسی الرّضا در ارتباط بودند و نایبِ وی محسوب می‌شدند، بعضی جایگاهِ والاتری داشته و سخن‌شان از اعتبارِ بیشتری برخوردار بوده‌است. این افراد عبارتند: از محمد بن راشِد، عُمَر بن فُرات و محمد بن فُرات. در وکیل و باب بودنِ محمد بن فرات، اختلافی وجود دارد و برخی منابع چون کَشّی، وی را مدعیِ وکالت دانسته و مغضوبِ علی بن موسی الرّضا معرفی کرده‌است.[۹]
مرگ
عمر بن فرات در سال ۲۰۳ ه.ق به دست ابراهیم بن مهدی کشته شد.[۱] با این وجود منابعی مرگ او را در حدود ۲۵۷ ه.ق دانسته‌اند.[۱۰][۱۱]