فهرست محدوده‌های شهری بر پایه تراکم جمعیت

محدوده شهری (انگلیسی: city proper) که براساس مرزهای قانونی یا سیاسی تعریف شده، یک وضعیت به رسمیت شناخته‌شده شهری است که توسط نوعی دولت محلی اداره می‌شود.^[۱][۲] محدوده شهری در بعضی موارد ممکن است دارای حومه و بخش نباشد، حال آنکه در محدوده‌های دیگر دارای مرزهای شهری یا حتی دارای مناطق روستایی است.

محدوده شهری متشکل شده‌است از یک هستهٔ پرجمعیت شهری با درجهٔ اشتغال بالا به همراه حومهٔ آن که از لحاظ اجتماعی و اقتصادی توسط رفت‌وآمد با هستهٔ مرکزی شهری در ارتباط است.

به یک منطقه شهری به همراه مناطق تحت نفوذ آن شامل مناطق مسکونی و غیر مسکونی «منطقه کلان‌شهری» می‌گویند. معمولا یک منطقه شهری از یک محدوده شهری بزرگتر است. برای مثال جمعیت شهر تهران به این ترتیب است: محدوده شهر تهران: ۱۱،۰۰۰،۰۰۰ نفر و منطقه شهری تهران: ۱۴،۶۰۰،۰۰۰ نفر.

اما در مواردی به دلیل بسیار بزرگ بودن محدوده اداری یک شهر این قاعده در مورد آن صدق نمی کند. برای مثال جمعیت شهر چونگ کینگ چین به این شرح است: محدوده شهر: ۱۶،۴۴۰،۰۰۰ نفر و منطقه شهری: ۷،۷۰۰،۰۰۰ نفر.^{[نیازمند منبع]}