فوتوریسم (ادبیات)
فوتوریسم یا آینده‌گری (انگلیسی: Futurism) در ادبیات، یک جنبش آوانگارد مدرنیستی و بخشی از جنبش هنری فوتوریسم است که در اوایل قرن بیستم در ایتالیا شکل گرفت. اولین ادبیات رسمی خود را با انتشار مانیفست آینده‌گرایی فیلیپو تومازو مارینتی (۱۹۰۹) آغاز کرد. شعر فوتوریستی با ترکیب ناگهانی تصاویر و با اختصار بیش از حد آن (هم در کم‌گویی گفتار و هم در پرگویی واقعی) مشخص می‌شود. تئاتر فوتوریستی نیز نقش مهمی در این جنبش ایفا کرد و با صحنه‌هایی که تنها چند جمله هستند، تأکید بر طنز بی‌معنی و تلاش برای بررسی و براندازی سنت‌های تئاتر از طریق تقلید و تکنیک‌های دیگر متمایز می‌شود. اشکال طولانی‌تر ادبیات، مانند رمان، جایی در زیبایی‌شناسی آینده‌گرایانه ندارند.[۱] ادبیات فوتوریستی در درجه اول بر هفت جنبه تمرکز دارد: شهود، قیاس، کنایه، لغو نحو، اصلاح متریک، انوماتوپئا، و غزل ذاتی/ترکیبی. آرمان‌های فوتوریست‌ها به مجسمه‌ها و سبک‌های نقاشی آن‌ها نیز گسترش یافت. آن‌ها به جنبش کوبیسم در فرانسه یا پیشرفت دوران رنسانس (از دیدگاه آن‌ها، انزجار) علاقه نداشتند و اغلب در مانیفست‌ها و مقالات و همچنین آثار هنری خود بازگشت به ارزش‌های قدیمی را موعظه می‌کردند.[۲] اگرچه جنبش با مانیفست‌های نوشته‌شده توسط مردان پایه‌گذاری شد، اما واکنش‌هایی به مارینتی به‌ویژه از جانب زنانی که خود را فمینیست می‌دانستند داشت.
در مانیفست مارینتی در سال ۱۹۰۹، مارینتی خواستار بیداری مجدد «شهود الهی» است که «پس از ساعت‌ها زحمت بی‌امان»، «به‌نظر می‌رسد روح خلاق به‌طور ناگهانی از غل و زنجیر خود رها می‌شود و طعمه خودانگیختگی غیرقابل درک تصور و اجرا می‌شود».[۳]
فهرست برخی فوتوریست‌ها بر اساس منطقه
منبع:[۴]
| مکتب | شرح |
|---|---|
| چکسلواکی |
|
| ایتالیا |
|
| لهستان |
|
| روسیه |
|
| اسلوونی |
|
| پرتغال و برزیل |
|
| اوکراین |
|
| انگلستان | |
| لیتوانی |
|
جستارهای وابسته
پانویس
منابع
- Looking Back at Futurism. Clough, Rosa Trillo. 1942, Cocce Press, New York.
- Literary Futurism: Aspects of the First Avant Garde. White, John J. 1990, Clarendon Press, Oxford.
- Futurism and Its place in the development of Modern Poetry: A Comparative Study and Anthology. Folejewski, Zbigniew. 1980, University of Ottawa Press, Ottawa.