فورد پینتو
فورد پینتو (انگلیسی: Ford Pinto) یک خودروی ساب کامپکت بود که از سال ۱۹۷۱ تا ۱۹۸۰ توسط شرکت فورد موتور تولید شد. این خودرو به عنوان خودرویی مقرون به صرفه و کم مصرف برای رقابت با خودروهای وارداتی ژاپنی که در ایالات متحده محبوبیت پیدا می‌کردند طراحی شد.
| فورد پینتو | |
|---|---|
 Ford Pinto | |
| دید کلی | |
| شرکت | شرکت فورد موتور |
| نام‌های دیگر | Mercury Bobcat |
| تولید | September 1970–1980 |
| مدل سال |
|
| مونتاژ | United States:
|
| طراح | Robert Eidschun (1968)[۱] |
| بدنه و شاسی | |
| کلاس | کامپکت کوچک |
| شکل بدنه |
|
| طرح‌بندی | خودروی موتور جلو-محور عقب |
| شاسی | Unibody |
| خودروهای وابسته |
|
| پیشرانه | |
| موتور |
|
| جعبه‌دنده |
|
| ابعاد | |
| فاصله بین محورها | ۹۴٫۰ اینچ (۲٬۳۸۸ میلیمتر)[۳] |
| درازا | ۱۶۳ اینچ (۴٬۱۴۰ میلیمتر)[۲] |
| پهنا | ۶۹٫۴ اینچ (۱٬۷۶۳ میلیمتر) |
| بلندی | ۵۰ اینچ (۱٬۲۷۰ میلیمتر) |
| وزن خالص | ۲٬۰۱۵–۲٬۲۷۰ پوند (۹۱۴–۱٬۰۳۰ کیلوگرم) (1971) |
| گاه‌شمار | |
| پیشین | فورد کورتینا |
| پسین | فورد اسکورت |
پینتو بر اساس کد سال مدل آن که "P" برای "پروژه" بود و نام اسبی که متعلق به یکی از طراحان فورد بود، نامگذاری شد. این خودرو بر روی یک پلت فرم unibody ساخته شده بود و دارای طرح دیفرانسیل عقب بود.
یکی از قابل توجه‌ترین ویژگی‌های پینتو مخزن سوخت آن بود که در پشت محور عقب قرار داشت و دارای نقص طراحی بود که آن را مستعد پارگی و آتش گرفتن در برخوردهای عقب می‌کرد. این نقص منجر به تعدادی کشته و مجروح و همچنین شکایت علیه فورد شد.
پینتو از طیف وسیعی از موتورها، از جمله یک موتور چهار سیلندر و موتورهای V6 در مراحل تولید خود استفاده می‌کرد. گیربکس چهار سرعته دستی یا سه سرعته اتوماتیک داشت.
علیرغم سابقه بحث‌برانگیز ایمنی، Pinto در بین مصرف‌کنندگان محبوب بود و در طول دوره تولید خود فروش خوبی داشت. با این حال، اعتبار آن به دلیل مسائل ایمنی به شدت آسیب دید و فورد در نهایت این مدل را در سال ۱۹۸۰ متوقف کرد.
جستارهای وابسته
منابع
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Ford Pinto». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱ اوت ۲۰۲۳.