معامله‌گران انحصاری
معامله گران انحصاری (انگلیسی: Proprietary trading) به معامله‌گرانی اطلاق می‌گردد، که خارج از تالار بورس، برای یک شرکت معتبر تجاری، بانک‌های بازرگانی یا اتاق‌های تجاری و معاملاتی، بعنوان مرکز اصلی مالی، در زمینه مبادله سهام سرمایه، اوراق قرضه، ارز، کالای اقتصادی یا ابزار مشتقه فعالیت می‌نمایند.
معامله انحصاری (همچنین به عنوان معاملات پراپ شناخته می‌شود) زمانی اتفاق می‌افتد که یک معامله گر سهام، اوراق قرضه، ارز، کالا و مشتقات آنها یا سایر ابزارهای مالی را با پول خود شرکت (به جای استفاده از پول سپرده گذاران) معامله می‌کند تا برای خود سود کند.[۱] معامله انحصاری می‌تواند تضاد منافع بالقوه ای را ایجاد کند، مانند معاملات خودی و پیش فروش.[۲][۳][۴]
معامله گران انحصاری ممکن است از استراتژی‌های مختلفی مانند آربیتراژ شاخص، آربیتراژ آماری، آربیتراژ ادغام، تجزیه و تحلیل بنیادی، آربیتراژ نوسانات، یا تجارت کلان جهانی، مانند یک صندوق تأمینی استفاده کنند.[۵] بسیاری از تحلیلگران بر این باورند که بانک‌های بزرگ عمداً نسبت معاملات انحصاری در مقابل غیرانحصاری را مبهم می‌گذارند، زیرا احساس می‌شود که معاملات انحصاری ریسک‌پذیرتر است و منجر به سودهای نوسان بیشتری می‌شود.
تاجران و بانکها ی معروف
ایوان بوسکی ، استیون ا از جمله تاجران فعال در این زمینه بودند. سالومون برادرز و درکسل برنهام لمبرت از بانک‌های سرمایه‌گذاری بودند که از لحاظ تاریخی با این معاملات مرتبط بودند.
نیک لیسون برینگ بانک را با موقعیت‌های انحصاری غیرمجاز سقوط داد. کوکو آدوبولی تاجر ۲٫۲ میلیارد دلار از پول بانک را از دست داد و به دلیل اقدامات خود محکوم شد.[۶][۷][۸][۹]
آرمین اس، یک تاجر خصوصی آلمانی، از بی‌ان‌پی پاریبا برای ۱۵۲ میلیون یورو شکایت کرد زیرا آنها محصول ساختار یافته ای را به قیمت ۱۰۸ یورو به او فروختند که ارزش آن ۵۴ یورو بود.[۱۰]
منابع
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Proprietary trading». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۸ نوامبر ۲۰۱۵.