ملوک شبانکاره
ملوک شبانکاره حکومتی پادشاهی کردتبار[۱][۲][۳][۴][۵][۶][۷][۸][۹][۱۰][۱۱][۱۲][۱۳][۱۴][۱۵][۱۶][۱۷][۱۸][۱۹][۲۰][۲۱][۲۲]در منطقه دارابگرد بود که از سال ۴۴۸ تا سال ۷۵۶ قمری بر بخش‌هایی از جنوب ایران به مرکزیت ایگ را تصرف و حکومت می‌کرد. این دودمان سرانجام به دست آل مظفر برچیده شد.
پیشینه
تبار حاکمان شبانکاره به گفته نویسنده مجمع‌الانساب شبانکاره به اردشیر ساسانی [پسر بابک] می‌رسید[۲۳] به گفته ابن بلخی شبانکاره‌ها پس از حمله اعراب به ایران، به کوه‌ها پناه بردند و به گوسفندداری پرداختند. آن‌ها سرانجام در دوره ابو منصور پولادستون فرزند باکالیجار دارابگرد را تسخیر کردند. او تیره‌های شبانکاره را اسماعیلیان، رامانیان، کرزوبیان، مسعودیان و شکانیان معرفی می‌کند و ملوک شبانکاره را از تیره اسماعیلیان و از نوادگان اردشیر ساسانی می‌داند.[۲۴]علی‌اکبر دهخدا نیز مادر بابک (پدر اردشیر بابکان) را از خاندان بازرنگی که از کردان شبانکاره بودند، می‌داند[۱۱]
فهرست ملوک
ملوک شبانکاره که ۱۵ تن بوده‌اند به ترتیب زیر حکومت کرده‌اند (قمری):
- فضلویه (۴۵۹–۴۴۸)
- نظام‌الدین یحیی بن حسن (؟ -۴۵۹)
- نظام‌الدین محمودبن نظام الدین یحیی (؟ -؟)
- قطب‌الدین مبارز از (۶۲۴-؟)
- ملک مظفرالدین محمد بن المبارز (۶۵۸–۶۲۴)
- قطب‌الدین مبارز بن ملک مظفرالدین (۶۵۹–۶۵۸)
- نظام‌الدین حسن بن محمد مظفرالدین (۶۶۲–۶۵۹)
- نصره‌الدین ابراهیم بن محمد مظفرالدین (۶۶۴–۶۶۲)
- جلال‌الدین طیب شاه (۶۸۱–۶۶۴)
- بهاالدین اسماعیل (۶۸۸–۶۸۱)
- نظام‌الدین حسن بن طیب شاه (۷۲۵–۶۸۸)
- نصره‌الدین ابراهیم بن اسماعیل (؟ -۷۲۵)
- ملک رکن‌الدین حسن بن اسماعیل (۷۳۵-؟)
- تاج‌الدین جمشید بن اسماعیل (۷۴۲–۷۳۵)
- ملک اردشیر (۷۵۶–۷۴۲)
منابع
- جمشید صداقت کیش
- سرانجام کردان فارس
- کردان شبانکاره
- علیرضا رمضانی تاریخ شبانکاره