ناوشکن ببر

ناوشکن ببر ۱۱۴ متر طول داشت و وزن استاندارد آن ۲۲۰۰ تن بود. نیروی محرکهٔ این کشتی را دو موتور توربین بخار به قدرت ۶۰ هزار اسب بخار تأمین می‌کردند که حداکثر سرعت آن را به ۳۴ گره دریایی (۶۳ کیلومتر بر ساعت) می‌رساند. این کشتی با سوخت کامل قادر بود مسافت ۱۲ هزار کیلومتری را با سرعت ۱۵ گره دریایی بر ساعت (۲۸ کیلومتر) طی کند. خدمه کشتی شامل ۳۳۶ نفر می‌شدند.

سلاح اصلی این ناوشکن شش قبضه توپ ۱۲۷ میلی‌متری (۵ اینچی) بود که با ۱۲ توپ ضدهوایی تک‌لول ۴۰ م‌م بوفورس، ۱۱ توپ تک‌لول ۲۰ م‌م حمایت می‌شد. ۱۰ اژدرانداز ۵۳۳ م‌م و شش شلیک‌گر خرج‌های عمقی ضدزیردریایی هم از سلاح‌های دیگر این کشتی جنگی بودند.

در آمریکا

این ناوشکن در جنگ جهانی دوم در جبهه اقیانوس آرام با نیروهای ژاپنی جنگید و در جنگ کره در اوایل دهه ۱۹۵۰ هم حضور فعالی داشت. این کشتی ۹ ماه در منطقه جنگی کره فعال بود و وظایف اصلی او در این جنگ شامل تهیه آتش پشتیبان برای نیروهای سازمان ملل، پایش و مراقبت سواحل و حفاظت از کشتی‌های بزرگتر آمریکایی در مقابل حمله احتمالی زیردریایی‌های دشمن (که البته هیچگاه اتفاق نیفتاد) می‌شد.

پس از جنگ کره فعالیت‌ها و تمرینات این کشتی بر روی افزایش قابلیت‌های ضدزیردریایی متمرکز شد و در سال ۱۹۶۰ یک برنامه بازسازی با تأکید بر افزایش قابلیت‌های ضدزیردریایی بر روی آن انجام شد.

در ایران

پس از فروش ناوشکن ببر به ایران پرتابگرهای موشک ضدهوایی میان‌برد ریم-۶۶ استاندارد با قابلیت دوگانه ضدکشتی هم به این کشتی افزوده شدند و کشتی به سکوی پرواز بالگرد هم مجهز شد.ناوشکن ببر همراه با هم‌کلاسیش پلنگ در نیروی دریایی ایران نقش مؤثری در جنگ ظفار ایفا کردند. این ناوشکن‌ها در این جنگ که علیه شورشیان مائوئیست عمانی درگرفته بود، به تأمین آتش حمایتی برای پیاده‌نظام ایران پرداختند. در جنگ ایران و عراق هم نقش این دو کشتی با توجه به قدیمی بودن بیشتر به اسکورت نفتکش‌ها و ماموریت‌های گشت‌زنی محدود می‌شد.یکی از دلایل خرید این ناوشکن‌ها هم تربیت کادر لازم برای ناوشکن موشک‌انداز مدرن کلاس اسپروانس بود. چهار ناوشکن از این کلاس که جدیدترین کلاس ناوشکن‌های آمریکایی بودند در سال ۱۹۷۴ سفارش شده و قرار بود با نام ناوشکن کلاس کوروش به خدمت نیروی دریایی ایران درآید که با وقوع انقلاب این سفارش لغو شد. ناوشکن‌های ببر و پلنگ اولین ناوهای ایرانی مجهز به توانایی حمل و نگهداری بالگرد (نه صرفاً پذیرش بالگرد) و موشکهای استاندارد در نیروی دریائی ایران بوده‌اند و توپهای پنج اینچی آن‌ها نیز پرقدرت‌ترین توپهایی بوده‌اند که تاکنون نیروی دریایی ایران از آن‌ها استفاده کرده‌است. ببر همچنین تنها ناو سنگین مجهز به سونار عمق متغیر در نیروی دریائی ایران بوده‌است. ببر در اواسط دهه ۱۳۷۰ از نیروی دریایی ایران خارج شده و در سال ۱۹۹۸ برای اوراق شدن به پاکستان فروخته شد.

نیروی دریایی ایران پشیتر از ناوشکن ببر، یک ناوچه سبک (اسلوپ) به نام ببر داشت که در جریان اشغال ایران در سال ۱۹۴۱ در خلال جنگ جهانی دوم، توسط ناو انگلیسی اچ.ام. اس شوریام آسیب دید و بعد توسط ناو استرالیایی اچ‌ام‌ای‌اس یارا (یو۷۷) غرق گردید.^[۱]

• Wikipedia contributors, "USS Zellars (DD-777)," Wikipedia, The Free Encyclopedia, http://en.wikipedia.org/w/index.php?title=USS_Zellars_(DD-777)&oldid=593162416 (accessed February 5, 2014).