پیر کوری
فیزیک‌دان و شیمی‌دان فرانسوی
پیر کوری (به فرانسوی: Pierre Curie؛ متولد ۱۵ مه ۱۸۵۹ – درگذشته ۱۹ آوریل ۱۹۰۶)، فیزیک‌دان فرانسوی و از پیش‌گامان بلورشناسی، مغناطیس و رادیو اکتیویته بود. ۱۹۰۳ میلادی، نوبل فیزیک به او و همسرش ماری کوری به پاس تحقیقات ارزنده در رادیواکتیویته، و به آنری بکرل، برای کشف آن، رسید.[۱]
| پیر کوری | |
|---|---|
 حدود سال ۱۹۰۶ | |
| زادهٔ | ۱۵ مهٔ ۱۸۵۹ پاریس، فرانسه |
| درگذشت | ۱۹ آوریل ۱۹۰۶ (۴۶ سال) پاریس، فرانسه |
| ملیت | فرانسوی |
| محل تحصیل | دانشگاه سوربن |
| شناخته‌شده برای | به خاطر کشف خودپرتوزایی و مطالعه پدیده‌های تابشی در در کشف رونتگن |
| همسر(ها) | ماری کوری (ازدواج ۱۸۹۵) |
| فرزندان | ایرن ژولیو-کوری ایو کوری |
| جایزه(ها) |  جایزه نوبل فیزیک (۱۹۰۳) |
| پیشینه علمی | |
| شاخه(ها) | فیزیک |
| دانشجویان دکتری | پل لانژون آنتوان-لوئی دبیرن مارگریت پری |
| امضاء | |
 | |
پیر کوری و همسرش ماری کوری، مدت‌ها درباره خواص فیزیکی عناصر جدید بود تحقیق می‌کردند. آنها روشی دشوار و طاقت‌فرسا برای جداکردن رادیوم از راه تبلور مجدد در پیش گرفته‌بودند. ۱۹۰۲، آنها سرانجام از یک تُن سنگ معدن اورانینیت به حدود ۰/۱ گرم کلرید رادیوم رسیدند. ۱۹۱۰، ماری کوری، به رادیوم خالص فلزی رسید، و برای آن، ۱۹۱۱، نوبل شیمی گرفت.[۲][۳]
پیر کوری، ۱۹۰۶ و در ۴۷ سالگی، در اثر برخورد با درشکه درگذشت.[۴]
منابع
🔥 Top keywords: