گیلار

سه گونه موجود است: اوراسیایی (Mareca penelope)، آمریکایی (نام علمی: M. americana) و شیلوئه (نام علمی: M. sibilatrix). گونه چهارم، گیلار آمستردام (نام علمی: Mareca marecula)، در قرن نوزدهم منقرض شد. نزدیک‌ترین بستگان گیلارها، که با آنها سردهٔ Mareca را تشکیل می‌دهند، اردک ارده‌ای و اردک ارده‌ای در شمال اروپا و آمریکا و خوتکای کاکلی هستند.^[۱][۲]

هر سه گونه گیلار به شکل مشابهی، با پیشانی شیب‌دار و پشت‌سر برآمدگی دارد. نرها دارای پرهای مخصوص زادآوری هستند، در پوشش تولک موسمی آنها شبیه به ماده‌ها هستند که از نظر ظاهری در تمام طول سال شبیه هستند.^{[نیازمند منبع]} هر سه گونه گیلار در اسارت دورگه می‌دهند^[۳] در حالی که گیلارهای آمریکایی و اوراسیایی در طبیعت دورگه می‌شوند.^[۴] دورگه گلار آمریکایی × مرغابی سرسبز نیز ثبت شده است.^[۵]

پرنده‌شناسان در گذشته به گیلار آمریکایی baldpate می‌گفتند و هنوز هم برخی از مردم به‌ویژه شکارچیان از این نام استفاده می‌کنند.

رژیم غذایی گیلارها عمدتاً از برگ علف‌ها (۸۰٪) تشکیل شده است، دیگر غذاهای مصرفی دانه‌ها (~۱۰٪)، ریشه‌ها و ساقه‌ها (~۵٪) هستند.^[۶]