Alberte de Saxonia-Coburgo e Gotha

Alberte naceu no Schloss Rosenau, Coburgo, o 26 de agosto de 1819, sendo o segundo fillo do duque Ernesto I de Saxonia-Coburgo-Gotha e da princesa Luísa de Saxonia-Gotha-Altenburgo.

Tanto el como o seu irmán máis vello, Ernesto, pasaron os seus primeiros anos en próxima convivencia co turbulento matrimonio dos seus proxenitores, afectado maiormente polas notorias relacións adúlteras do seu pai; finalmente, terminaron divorciándose en 1826. A súa adorada nai, exiliada da Corte e á que estaba prohibido volver ver aos seus fillos debido ao seu romance e posterior matrimonio secreto cun barón alemán, morreu novo, con apenas 30 anos de idade, vítima de cancro, o 30 de agosto de 1831. Isto deixaría unha profunda pegada en Alberte, o cal defendería toda a súa vida a santidade dos votos matrimoniais.

Alberte e Ernesto recibiron unha boa educación, asistindo como outros príncipes á Universidade de Bonn. Alí, Alberte estudou Ciencias naturais, Economía, Política e Filosofía. Entre os seus mestres estaban Fichte e Schlegel. Ademais, estudou música e pintura, sendo excelente nos deportes, especialmente en esgrima.

A idea dun matrimonio entre Alberte e a súa prima Vitoria foi sempre desexada polo seu tío, o rei Leopoldo I de Bélxica, así como pola nai de Vitoria (e irmá de Leopoldo), a duquesa de Kent. Así, en maio de 1836, o duque de Saxonia-Coburgo e Gotha e os seus dous fillos visitaron o palacio de Kensington, onde vivía a princesa Vitoria de Kent, co propósito de que Alberte a coñecese.

A visita non agradou de ningún modo ao tío paterno de Vitoria, o rei Guillerme IV, quen desaprobaba este posible enlace da súa herdeira, pois consideraba un mellor candidato ao príncipe Guillerme Alexandre, segundo fillo do rei Guillerme II dos Países Baixos. Pero a princesa Vitoria sabía dos plans de Leopoldo, polo que as obxeccións de Guillerme foron por nada.

A princesa Vitoria, ao escribirlle ao seu tío Leopoldo, di que Alberte era "extremadamente atractivo" e agradécelle a "perspectiva de gran felicidade que deches na persoa do meu querido Alberte. El posúe calquera calidade que me fan desexar unha perfecta felicidade". As partes aínda non podían falar dun compromiso formal, pero en vista da situación podíase esperar que isto fose cuestión de tempo.

Despois de que Vitoria accedese ao trono, o 20 de xuño de 1837, as súas cartas mostraban o interese que tiña en que Alberte recibise a educación correspondente ao papel que ía desempeñar. No inverno de 1838-1839, o príncipe viaxou a Italia acompañado polo secretario persoal da raíña, o Barón Stockmar.

En outubro de 1839, Alberte e o seu irmán Ernesto volven visitar a raíña en Inglaterra, co obxectivo de formalizar finalmente o compromiso. A mutua inclinación e afecto entre ambos fixo que o desexo do enlace fose aceptado. Alberte e Vitoria quedaron comprometidos formalmente o 15 de outubro de 1839, e a raíña deu a súa declaración formal coas súas intencións de casar ao Consello Privado o 23 de novembro.

A parella contraeu matrimonio o 10 de febreiro de 1840 na Capela Privada do palacio de St. James, Londres. Catro días antes da voda, o 6 de febreiro, a raíña concedeulle ao seu futuro esposo o tratamento de Alteza Real e fíxolle membro do Consello Privado. Con todo, o Primeiro Ministro, Lord Melbourne, advertiu á raíña que o Parlamento non lle concederá ao seu esposo o título de "rei consorte".

Aparentemente o príncipe Alberte non desexou un título nobiliario británico, a diferenza do príncipe Xurxo de Dinamarca, esposo da futura raíña Ana, quen foi creado duque de Cumberland polo rei Guillerme III en abril de 1689. El escribiu: "Aínda que como duque de Saxonia teña un lugar inferior, eu síntome moito máis alto deste xeito que como duque de York ou de Kent." Aínda que foi titulado formalmente como "A súa Alteza Real o príncipe Alberte", popularmente foi coñecido como "A súa Alteza Real o príncipe consorte" durante os seguintes 17 anos. O 25 de xuño de 1857, a raíña Vitoria concedeulle oficialmente o título de príncipe consorte.

A posición que o príncipe ocupaba no seu matrimonio, aínda que era moi importante, tamén lle causaba grandes dificultades, e durante a súa vida o xeito e o tacto con que actuou foi tristemente pouco apreciado. A vida pública do príncipe consorte non podía separarse da raíña, a cal maiormente estaba cansada dos seus compromisos reais. Ademais, tivo unha infortunada intromisión nos asuntos políticos, e o prexuízo que isto lle trouxo perseguiríao ata a súa morte.

O príncipe Alberte, home culto e de ideas liberais, probou estar cualificado para tomar o liderado en moitas reformas que o Reino Unido necesitaba desesperadamente nese momento. Tiña un especial interese na ciencia aplicada e na industria manufactureira. A grande exposición de 1851 foi orixinalmente unha suxestión que el fixo á Sociedade de Artes, sendo o gran responsable deste evento coa súa intelixencia e grandes esforzos para que puidese realizarse.

Reorganizou a administración da Casa Real e o sistema de explotación das súas propiedades. Morreu prematuramente por mor de febre tifoide o 14 de decembro de 1861 no Castelo de Windsor.

A dor de Vitoria pola perda do seu marido foi enorme e os sentimentos tépedos que o público anteriormente había sentido por Alberte foron substituídos por simpatía.^[1] A raíña usou negro en loito polo resto da súa vida, e os cuartos de Alberte en todas as súas casas foron mantidos do xeito que estaban, até mesmo con auga quente sendo traída de mañá e as toallas de liño sendo substituídas diariamente.^[2] Tales prácticas eran habituais nas casas dos ricos.^[3] Vitoria retirouse da vida pública e a súa reclusión corroeu algúns dos traballos do príncipe na súa tentativa de remodelar a monarquía como unha institución nacional que estabelece exemplos morais e políticos.^[4] Alberte é acreditado por presentar o principio de que a familia real británica debe permanecer por enriba da política.^[5] Vitoria apoiaba os whigs antes de se casar; por exemplo, no inicio de seu reinado conseguiu frustrar a formación dun goberno tory por sir Robert Peel ao se rexeitar a aceptar as substitucións que Peel quería facer nas súas damas de compañía.^[6]

O corpo de Alberte foi temporalmente enterrado na Capela de San Xurxo, Castelo de Windsor,^[7] até un ano despois da súa morte, cando foi trasladado para o Mausoleo Real en Frogmore, que foi completado só en 1871.^[8]O sarcófago no que el e posteriormente a raíña foron enterrados foi esculpido nun gran bloque de granito.^[9] A pesar del ter petición que ningunha efixie súa fose erguida, varios monumentos públicos foron construídos por todo o país e no Imperio Británico.^[10] Os máis famosos son o Royal Albert Hall e o Albert Memorial en Londres. A abundancia de memoriais a Alberte foi tan grande que Charles Dickens unha vez dixo que procuraba unha "caverna inaccesible" para fuxir deles.^[11]

Todo tipo de obxectos foron nomeados en homenaxe ao príncipe, como o lago Alberte en África, a cidade de Prince Albert no Canadá e a Medalla Alberte entregada pola Real Sociedade de Artes. Catro rexementos do exército británico foron nomeados na súa homenaxe: os 11º Húsares do Príncipe Alberte, a Infantaría da Luz do Príncipe Alberte, o Propio Rexemento de Cabalaría Componenda do Príncipe Alberte e a Brigada de Rifles do Príncipe Consorte. El e Vitoria mostraron grande interese na década de 1850 en estabelecer e desenvolver Aldershot, Hampshire, como unha cidade de gornición. Eles construíron un pavillón real de madeira onde frecuentemente ficaban para inspeccionar o exército.^[12] Alberte estabeleceu e dotou a Biblioteca do Príncipe Consorte en Aldershot.^[13]

As biografías publicadas tras súa morte tipicamente eran ricos en eloxios. O magnum opuxen de cinco volumes escrito por Theodore Martin foi autorizado e supervisado pola raíña, e a súa influencia aparece en súas páxinas. Mesmo así, é un relato preciso e extenso.^[14]

Casou en 1840 no palacio de Saint James coa princesa Vitoria de Kent. Deste matrimonio naceron:

Cadro da familia da raíña Vitoria en 1846 por Franz Xaver Winterhalter

	Nome	Data de nacemento	Data de defunción	Consorte (datas de nacemento e morte) e fillos[15]
	Vitoria	182021 de novembro de 1840	19015 de agosto de 1901	Casada en 1858 (25 de xaneiro), Príncipe herdeiro Frederico de Prusia (1831–1888), futuro Frederico III de Alemaña con descendencia (entre outros, Guillerme II de Alemaña e Sofía de Prusia, raíña de Grecia).
	Eduardo VII	18419 de novembro de 1841	19106 de maio de 1910	Casado en 1863 (10 de marzo), Alexandra de Dinamarca (1844–1925); con descendencia (entre outros Xurxo V do Reino Unido e Maud de Gales, raíña de Noruega).
	Alicia	184325 de abril de 1843	187814 de decembro de 1878	Casada en 1862 (1 de xullo), Luís IV de Hesse-Darmstadt; con descendencia (entre outros, Alexandra Fiodorovna Romanova, última emperatriz de Rusia).
	Alfredo	18446 de agosto de 1844	190031 de xullo de 1900	Casado en 1874 (23 de xaneiro), María Alexandrovna de Rusia; con descendencia (entre outros, María de Saxonia-Coburgo e Gotha, raíña de Romanía).
	Helena	184625 de maio de 1846	19239 de xuño de 1923	Casada en 1866 (5 de xullo), Cristián de Schleswig-Holstein; con descendencia
	Luísa	184818 de marzo de 1848	19393 de decembro de 1939	Casada en 1871 (21 de marzo), John George Campbell; sen descendencia
	Artur	18501 de maio de 1850	194216 de xaneiro de 1942	Casado en 1879 (13 de marzo), Luísa Margarida de Prusia (1860–1917); con descendencia (entre outros, Margarida de Connaught, princesa herdeira de Suecia).
	Leopoldo	18537 de abril de 1853	188428 de marzo 1884	Casado en 1882 (27 de abril), Helena de Waldeck-Pyrmont; con descendencia (entre outros, Carlos Eduardo, duque de Saxonia-Coburgo-Gotha).
	Beatriz	185714 de abril de 1857	1944 26 de outubro de 1944	Casada en 1885 (23 de xullo), Henrique de Battenberg; con descendencia (entre outros, Vitoria Uxía de Battenberg, raíña de España).

Títulos

• 1819-1826: A súa Alteza Serenísima o príncipe Alberte de Saxonia-Coburgo-Saalfeld, duque de Saxonia.
• 1826-1840: A súa Alteza Serenísima o príncipe Alberte de Saxonia-Coburgoe e Gotha, duque de Saxonia.
• 1840-1857: A súa Alteza Real o príncipe Alberte de Saxonia-Coburgo e Gotha, duque de Saxonia.
• 1857-1861: A súa Alteza Real o príncipe consorte.

Distincións

• Cabaleiro da Orde da Xarreteira.
• Cabaleiro da Orde do Cardo.
• Cabaleiro da Orde de San Patricio.
• Gran Mestre da Orde do Baño.
• Cabaleiro Compañeiro da Orde da Estrela da India.
• Cabaleiro Gran Cruz da Orde de San Miguel e San Xurxo.
• Cabaleiro da Orde da Frecha Dourada.

Bibliografía

• Ames, Winslow (1968). Prince Albert and Victorian Taste. Londres: Chapman and Hall. 
• Darby, Elizabeth; Smith, Nicola (1983). The Cult of the Prince Consort. New Haven & Londres: Yale University Press. ISBN 0-300-03015-0. 
• Fulford, Roger (1949). The Prince Consort. Londres: Macmillan Publishers. 
• Hobhouse, Hermione (1983). Prince Albert: His Life and Work. Londres: Hamish Hamilton. ISBN 0-241-11142-0. 
• Stewart, Jules (2012). Albert: A Life. Londres & Nova York: I.B. Tauris. ISBN 978-1-84885-977-7. 
• Weintraub, Stanley (1997). Albert: Uncrowned King. Londres: John Murray. ISBN 0-7195-5756-9. 
• Weir, Alison (1996). Britain's Royal Families: The Complete Genealogy. Londres: Random House. ISBN 0-7126-7448-9. 

Outros artigos

• Casa de Saxonia-Coburgo e Gotha
• Vitoria do Reino Unido
• Royal Albert Hall

Predecesor: Adelaida de Saxonia-Meiningen

Príncipe consorte do Reino Unido 1840 (De facto) 1857 - 1861

Sucesor: Alexandra de Dinamarca (En 1901)