Gheorghe Hagi

Como xogador

Comezos

Comezou a súa carreira na canteira do FC Constanța baixo a dirección do adestrador Iosif Bükössy na década de 1970.^[7][8][9] En 1980 foi seleccionado pola Federación Romana de Fútbol para unirse ao Luceafărul București, equipo no que permaneceu dous anos. En 1982 volveu ao Constanța, debutando na Divizia A da man do adestrador Emanoil Hașoti nunha derrota por 3-0 ante o SC Bacău. Un ano despois, con só 18 anos, xa estaba preparado para dar o salto a un equipo de primeira liña.^[10] O seu destino nun principio ía ser o Universitatea Craiova, pero finalmente escolleu o Sportul Studențec de Bucarest.^[11][12]

Steaua București

En 1986 foi cedido ao Steaua București para un só partido, a Supercopa de Europa contra o Dynamo de Kíiv.^[11] Con todo, a súa boa actuación no torneo, marcando o único gol do partido cun tiro libre directo, fixo que o Steaua decidise quedar con el no equipo.^[13][14] En só tres anos no Steaua (1987–1990), marcou un total de 98 goles en 107 partidos, converténdose nun dos máximos goleadores da historia do club.^[11][12][15] Na tempada 1987/88 foi o máximo goleador da Copa de Europa (empatado con varios xogadores máis), na que o seu equipo chegou ás semifinais, mentres que en 1989 chegou ata a final, que o seu equipo perdeu diante do Milan de Arrigo Sacchi.^[14][16][17] Co equipo da capital do país, gañou tamén tres ligas e tres Copas de Romanía.^[18][19] O seu bo rendemento provocou o interese por fichalo de clubs como o Milan, a Juventus ou o Bayern de Múnic, pero o goberno de Nicolae Ceaușescu rexeitou todas as ofertas.^[11]

Real Madrid

Despois de impresionar no Mundial de 1990, Hagi foi fichado o 27 de xuño dese mesmo ano polo Real Madrid, que pagou uns 400 millóns de pesetas polo seu traspaso, converténdose na fichaxe máis cara dun futbolista romanés por aquel entón.^{[18][20][21][22]} Militou durante dúas tempadas no club español, gañando na primeira delas a Supercopa de España. Nese primeiro ano en España disputou un total de 34 partidos, nos que anotou tres goles. As súas cifras melloraron notablemente na seguinte campaña, na que foi a referencia en ataque xunto a Butragueño, conseguindo 16 goles entre tódalas competicións.

Entre as súas mellores actuacións no equipo branco están o triplete que conseguiu na goleada por 5-0 ante o Athletic de Bilbao e un gol dende preto da liña do medio do campo ante Osasuna.^{[18][20][23][24]} Obtivo dous subcampionatos de liga, ambos por detrás do Barça de Cruyff, e acadou as semifinais da Copa da UEFA 1991/92, contribuíndo con 3 goles en 10 partidos.^[14] En 1992 foi vendido ao Brescia italiano por 8.000 millóns de liras italianas.^[18][23][25]

Brescia

Disputou a tempada 1992/93 co Brescia na Serie A, pero o equipo acabou descendendo á Serie B.^[18][23][25] Na tempada seguinte, Hagi contribuíu ao regreso do conxunto bresciano á Serie A e conquistou a Copa Anglo-Italiana, tras derrotar na final de Wembley ao Notts County.^[23][25]

Barcelona

Despois das súas memorables actuacións durante a Copa do Mundo de 1994, Hagi regresou a España e foi fichado polo Barcelona, campión das catro ligas anteriores. Debutou na Supercopa de España, conquistando o título ante o Zaragoza. Case un mes despois conseguiu os seus dous primeiros goles co Barcelona, nunha vitoria por 4-0 sobre o Compostela. Na 14ª xornada marcou un gol dende o medio do campo, fronte ao Celta de Vigo nun Balaídos envolto nunha espesa néboa.^[26]

O seu paso polo club catalán, onde tivo que traballar duro ante a competencia de Koeman, Stoichkov e Romário, coincidiu co declive da era Cruyff, polo que a Supercopa foi o seu único título.^{[26][14][18][23][27]} Acumulou un total de 51 partidos e 11 goles en dúas campañas coa camiseta do Barcelona.

Galatasaray

Despois de dous anos en Barcelona, fichou en 1996 polo Galatasaray turco.^[18] Aínda que estaba no treito final da súa carreira, as súas excelentes actuacións no club de Istambul durante os seguintes anos fixérono enormemente popular entre os seareiros turcos. Foi unha das pezas destacadas do equipo do Galatasaray que gañou catro títulos de liga consecutivos entre 1996 e 2000. No 2000, con 35 anos de idade, Hagi viviu unha das mellores tempadas da súa carreira, gañando todas as competicións nas que participou.^[18] Capitaneou o equipo na final da Copa da UEFA 1999/00, fronte ao Arsenal, e aínda que foi expulsado por golpear ao capitán rival, Tony Adams, o seu equipo conquistou o título na quenda de penaltis.^[14][28][29] En consecuencia, o Galatasaray converteuse no primeiro club turco en gañar unha competición da UEFA.^[28] A continuación, o Galatasaray conquistou a Supercopa de Europa, cunha vitoria histórica por 2-1 contra o Real Madrid, antigo club de Hagi, na prórroga.^[14][30]

Cando se retirou en 2001, Hagi era un dos xogadores máis populares tanto en Turquía como en Romanía.^[18]

Selección romanesa

Debutou coa selección de Romanía o 10 de agosto de 1983, aos 18 anos, baixo a dirección do adestrador Mircea Lucescu, que o aliñou como titular nun amigable contra Noruega no estadio Ullevaal de Oslo.^[18][31][32] Marcou o seu primeiro gol internacional contra Irlanda do Norte en 1984.^[12] Ao ano seguinte levou por primeira vez o brazalete de capitán.^[11] Romanía non se clasificou para o Mundial de 1986,^[12] pero si o fixo para a edición de 1990, en Italia, onde Hagi, xa co dorsal número 10, axudou ao equipo a acadar os oitavos de final, onde foron eliminados por Irlanda nunha quenda de penaltis.^[33]

Catro anos máis tarde, liderou como capitán á selección romanesa no Mundial de 1994, na que foi a mellor actuación do conxunto europeo nunha Copa do Mundo. No primeiro partido ante Colombia repartiu dúas asistencias e marcou un memorable gol cun disparo afastado que superou ao gardameta Óscar Córdoba. Foi elixido como un dos mellores goles do Mundial.^[18] Anotou tamén no segundo partido contra Suíza e marcou o terceiro gol romanés na vitoria por 3-2 sobre a Arxentina nos oitavos de final, nun encontro que pasou á historia como un dos mellores de todas as edicións da Copa do Mundo.^[34] Finalmente o equipo de Anghel Iordănescu quedou eliminado en cuartos de final, diante de Suecia, nunha nova quenda de penaltis.^[18]

Hagi capitaneou a Romanía tamén no Mundial de 1998, na que foi a súa terceira e derradeira Copa do Mundo. O combinado romanés acabou primeiro no grupo G, por diante de Inglaterra, Colombia e Tunisia, acadando de novo os oitavos de final, antes de ser eliminado por Croacia.^[18][12][35] Tralo Mundial, Hagi retirouse da selección, pero cambiou de opinión uns meses despois e volveu vestir a camiseta nacional para participar na Eurocopa de 2000. O equipo chegou ata os cuartos de final, quedando eliminado ante Italia nun partido no que Hagi foi expulsado e que foi a súa última aparición coa selección, así como o derradeiro encontro de Romanía nun Mundial ata a data.^[18][12][36]

Hagi retirouse do fútbol profesional en 2001, aos 36 anos de idade, tras un partido de homenaxe que foi chamado "Gala Hagi". O partido disputouse ante 60.000 espectadores no Arena Națională de Bucarest e participaron nel os mellores futbolistas romaneses xunto a grandes figuras do fútbol mundial como Claudio Taffarel, Dunga, Hakan Şükür, Butragueño, Angelo Di Livio, Stoichkov, Koeman ou Prosinečki. Tamén estiveron presentes personalidades doutros deportes como Nadia Comăneci, Ilie Năstase e Ion Țiriac.^[37][38]

No momento da súa retirada era o xogador con máis partidos disputados na historia da selección romanesa, con 124 partidos, récord que mantivo ata que foi superado en 2007 por Dorinel Munteanu. É ademais o máximo goleador histórico da selección, con 35 goles, compartindo a primeira posición con Adrian Mutu.^[18][12][39]

Como adestrador

Selección de Romanía

En 2001, xusto despois da súa retirada, foi nomeado adestrador da selección de Romanía, en substitución de Ladislau Bölöni, que deixou o equipo para adestrar o Sporting de Lisboa. Con todo, non conseguiu clasificar o equipo para o Mundial de 2002 e foi despedido.

Bursaspor

En 2003 adestrou brevemente o Bursaspor na Süper Lig turca, pero deixou o club despois dun inicio de tempada decepcionante.

Galatasaray

En 2004 colleu as rendas do Galatasaray, club no que triunfara como xogador. Levou o equipo ata a final da Copa de Turquía de 2005, onde conquistou o título tras golear por 5-1 ao seu máximo rival histórico, o Fenerbahçe. O seu contrato, con todo, non foi renovado, xa que o seu equipo non foi quen de gañar o título de liga ante o Fenerbahçe no ano do centenario do Galatasaray.

Politehnica Timișoara

Trala súa saída do Galatasaray rexeitou unha oferta do Steaua București e fichou como novo adestrador do Politehnica Timișoara, deixando o club despois duns poucos meses tras unha serie de malos resultados e desacordos coa dirección.

Steaua București

Entre xuño e setembro de 2007 adestrou o Steaua București, tendo un inicio irregular no campionato nacional debido en parte ao gran número de lesións no equipo. Logrou clasificar ao equipo para a fase de grupos da Liga de Campións, ao superar dúas roldas de clasificación. Con todo, acabou dimitindo debido a unha longa serie de conflitos co propietario do club, Gigi Becali, que pretendía decidir el mesmo as aliñacións do equipo. A dimisión de Hagi chegou poucas horas despois do primeiro partido da Liga de Campións do Steaua contra o Slavia Praga.

Volta ao Galatasaray

Despois de que Frank Rijkaard fose destituído como adestrador, Hagi asinou un contrato de ano e medio co Galatasaray o 21 de outubro de 2010. A súa presentación oficial celebrouse o 22 de outubro.^[40] O seu antigo compañeiro de equipo do Galatasaray Tugay Kerimoğlu axudoulle en Istambul, pero foi despedido o 22 de marzo de 2011 tras unha serie de malos resultados na Süper Lig.

Viitorul Constanța

En setembro de 2014, Hagi nomeouse a si mesmo adestrador do Viitorul Constanța, club que fundara en 2009 e do que era tamén presidente. Na súa primeira tempada conseguiu evitar o descenso, mentres que na segunda o Viitorul converteuse no equipo revelación da liga, rematando a primeira metade da tempada regular no terceiro lugar. Hagi foi elixido Adestrador do Ano en Romanía. Finalmente, o Viitorul rematou a tempada regular no 4º lugar, logrando a súa primeira clasificación para os play-off polo título, onde acabou no quinto lugar, clasificándose para a terceira rolda previa da Europa League.

O Viitorul gañou o seu primeiro título de liga na tempada 2016/17 tras a vitoria na casa por 1-0 ante o CFR Cluj. O equipo rematou o play-off con 44 puntos, os mesmos que o FCSB, pero cun mellor rexistro nos enfrontamentos directos. Como resultado, Hagi foi elixido por segunda vez Adestrador do Ano de Romanía.

Hagi era un talentoso centrocampista ofensivo zurdo, cun estilo de xogo que era frecuentemente comparado co de Diego Armando Maradona debido á súa habilidade técnica, así como ao seu carácter temperamental e ao seu liderado no campo.^{[12][24][41][42][43]} Cando era novo tomou inspiración principalmente dos seus compatriotas Anghel Iordănescu e Ion Dumitru, aos que admiraba.^[41] Era un creador de xogo rápido, áxil e creativo, así como tacticamente versátil, capaz de xogar en varias posicións do medio campo e ofensivas tanto pola banda como polo centro. O seu posto preferido era o de xogador libre como número 10 clásico, pero en ocasións tamén foi despregado como segundo dianteiro.^{[1][18][41][44][45][46][47]} A pesar de ser naturalmente zurdo, era habilidoso cos dous pés.

Era coñecido en particular polo seu primeiro toque e a súa velocidade co balón, así como o seu control dos tempos, a interpretación do espazo, os seus rápidos cambios de ritmo e e a súa habilidade no caneo, o que lle permitía superar facilmente aos defensores. Tamén destacaba pola súa visión de xogo e os seus precisos pases,^{[1][18][41][48]} ademais de ter facilidade para marcar goles, repartir asistencias. Tamén era habilidoso no balón parado, cos seus potentes lanzamentos de faltas.^{[2][18][41][44][49]} A pesar da súa curta estatura e constitución esvelta, posuía unha forza significativa na parte superior do corpo, que, xunto co seu control, axudáballe a protexer o balón dos adversarios e crear espazo para el ou os seus compañeiros.^[11][21][44] A pesar das súa habilidade e da súa reputación como un dos mellores números 10 da súa xeración, a súa carreira estivo marcada por algunhas inconsistencias, ademais de ser considerado un xogador controvertido, debido á súa actitude rebelde e arrogante, certa agresividade, comportamento antideportivo e falta de disciplina, o que o levou a ter varias desavinzas e enfrontamentos cos seus adestradores, adversarios e árbitros.^{[11][21][23] [46][50][51]}

Fillo de Iancu e Chirata Hagi,^[52] seu avó Gheorghe era un dos 40.000 habitantes de etnia arromanesa que fuxiron de Grecia a Romanía. Este instalouse na aldea de Săcele, preto de Constancia, na costa do Mar Negro, onde foi pastor de ovellas.^[11][53]

Casou con Marilena Hagi, coa que tivo dous fillos, Ianis e Kira.^[54] Ianis, nacido en Istambul mentres seu pai xogaba no Galatasaray, seguiu os pasos deste e converteuse tamén en futbolista, militando en varios clubs europeos, entre eles o Viitorul Constanța, a Fiorentina, o Rangers ou o Deportivo Alavés.^[55][56] A súa filla Kira, nacida en Barcelona, é actriz.^[57]

Xogador

Steaua București

• Divizia A (3): 1986/87, 1987/88, 1988/89.
• Copa de Romanía (2): 1986/87, 1988/89.
• Supercopa de Europa (1): 1986.

Real Madrid

• Supercopa de España (1): 1990.

Brescia

• Copa Anglo-Italiana (2): 1993/94.

Barcelona

• Supercopa de España (1): 1994.

Galatasaray

• Süper Lig (4): 1996/97, 1997/98, 1998/99, 1999/2000.
• Copa de Turquía (2): 1998/99, 1999/00.
• Supercopa de Turquía (2): 1996, 1997.
• Copa da UEFA (1): 1999/00.
• Supercopa de Europa (1): 2000.

Adestrador

Galatasaray

• Copa de Turquía (1): 200/05.

Viitorul Constanța

• Liga I (1): 2016/17.
• Copa de Romanía (1): 2018/19.
• Supercopa de Romanía (1): 2019.

Farul Constanta

• Liga I (1): 2022/23.

Individual

• Máximo goleador da Divixia A (2): 1984/85, 1985/86.
• Máximo goleador da Copa de Europa (1): 1987/88.
• Futbolista do Ano en Romanía (7): 1985, 1987, 1993, 1994, 1997, 1999, 2000.
• Futbolista do Ano en Turquía (3): 1996, 1999, 2000.
• Golden Foot Legends (1): 2015.
• Adestrador do Ano en Romanía (2): 2015, 2017.

Ligazóns externas

• Sitio web oficial (en romanés). Arquivado dende o orixinal o 19 de abril de 2011.
• Datos do xogador no sitio web da FIFA (en inglés). Arquivado dende o orixinal o 6 de setembro de 2015.
• Datos do xogador no sitio web da UEFA (en inglés). Arquivado dende o orixinal o 26 de novembro de 2012.