Linguas tibetano-birmanas
As linguas tibetano-birmanas son as linguas non siníticas da familia lingüística sino-tibetana, das cales unhas 400 son faladas ao longo do macizo do sueste asiático, así como partes de leste de Asia e Asia Meridional. Arredor de 60 millóns de persoas falan alguna lingua tibetano-birmana.[1] O nome desta clasificación deriva das linguas máis amplamente faladas dentro do grupo, o birmano e as linguas tibéticas, que tamén contan con amplas tradicións literarias, que datan dos séculos XII e VII respectivamente. A maioría das outras linguas son faladas por comunidades moito máis pequenas, e moitas delas non foron descritas en detalle.
| Linguas tibetano-birmanas | ||
|---|---|---|
| Falado en: | Asia | |
| Total de falantes: | Máis de 60 millóns de falantes | |
| Familia: | Linguas sino-tibetanas Linguas tibetano-birmanas | |
| Códigos de lingua | ||
| ISO 639-1: | -- | |
| ISO 639-2: | --- | |
| Mapa | ||
 | ||
| Status | ||
Aínda que a división das linguas sino-tibetanas en ramas sinítica e tibetano-birmana é amplamente utilizada (por exemplo, Benedict, Matisoff), algúns lingüistas históricos critican esta clasificación, xa que as linguas sino-tibetanas non siníticas carecen de innovacións compartidas en fonoloxía ou morfoloxía[2] para mostrar que comprenden un clado da árbore filoxenética.[3][4][5]
Notas
Véxase tamén
Bibliografía
- Mann, Noel Walter. 1998. A phonological reconstruction of Proto Northern Burmic. Unpublished thesis. Arlington: The University of Texas.
- Konow, Sten (1911). "Tibeto-Burman Languages". En Chisholm, Hugh. Encyclopædia Britannica 26 (11ª ed.). Cambridge University Press (en inglés). pp. 928–929.