زبانهای تبتی-برمهای
زبانهای تبتی-برمهای نام یکی از زیرشاخههای خانواده زبانهای چینی-تبتی است که شامل زبانهای غیر چینی این خانواده میشود. بیش از ۴۰۰ زبان از این خانواده در جنوب شرق آسیا و بخشهایی از شرق و جنوب آسیا گویش میشوند.
زبانهای تبتی-برمهای | |
---|---|
پراکنش: | آسیای جنوب شرقی، آسیای شرقی، آسیای جنوبی |
تبار: | زبانهای چینی-تبتی
|
نیا: | Proto-Tibeto-Burman |
زیرگروهها: | Bodish, Burmo-Qiangic, Chepangic, Dura, Gongduk, Karbi, Karenic, Kiranti, Lepcha, Lhokpu, Magaric, Mruic، زبان نپال بهاسایی, Nungish, 'Ole, Pyu, Raji–Raute, Sal, Tani (Miric), Tamangic, Tshangla, Tujia, West Himalayish, Zakhring "Naga": Ao, Angami–Pochuri، زبان مانیپوری, Tangkhul, Zeme, Kukish Dubious as TB: Digaro, Hruso, Kho-Bwa, Miji, Midzu, Puroik, Siangic |
ایزو ۵–۶۳۹ | tbq |
گلاتولوگ | None |
حدود۶۰ میلیون نفر به یکی از زبانهای تبتی-برمهای سخن میگویند که نیمی از آنها به برمهای و ۱۳٪ از آنها به تبتی سخن میگویند.[۱] نام خانواده از دو زبان گسترده آن یعنی برمهای (بیش از ۳۵ میلیون سخنگو) و تبتی (بیش از ۸ میلیون) آمدهاست. این زبانها همچنین دارای سنتهای ادبی گستردهای هستند که قدمت آنها به ترتیب به قرون ۱۲ و ۷ میرسد.
جستارهای وابسته
منابع
پیوند به بیرون
🔥 Top keywords: