Առյուծի պար

Հյուսիսային Չինաստանում առյուծները հիմնականում ելույթ են ունենում զույգով, այդ դեպքում արուի գլխին լինում է կարմիր ժապավեն, իսկ էգի գլխին` կանաչ։ Երբեմն առյուծները հայտնվում են ընտանիքով, երբ մեծերի կողքին ավելանում են նաև կորյունները։

Չինաստանի հարավում պարը ավելի խորհրդանիշային է։ Ներկայացումը ավանդաբար կատարվում է չար ուժերին վախեցնելու և հաջողությանը գրավելու համար։ Հարավային առյուծը տեսանելիորեն տարբերվում է. այստեղ օգտագործվում է գույների բազմազանություն, գլուխը ավելի հստակ է առանձնանում մարմնից, աչքերը մեծ են, դնչին հայելի է ամրացված (ենթադրվում է, որ չար ուժերը վախենում են իրենց արտացոլանքից), իսկ գլխի կենտրոնում եղջյուր կա։ Առյուծն ունի շատ տարբերակներ ու ոճեր։ Հարավային առյուծի պարը սկիզբ է առել Գուանդունից։

Թայվանի առյուծի պարը ավելի մոտ է մարտական արվեստին։ Առյուծն այստեղ ավելի հասարակ կառուցվածք ունի, ի տարբերություն հարավային Չինաստանի առյուծի, նրա աչքերն ու բերանը չեն կարող բացվել կամ փակվել։ Տարբերություն կա նաև երաժշտության մեջ և առյուծի մուտքի ժամանակ։

Վիետնամում, Կորեայում, Ճապոնիայում և Մալայզիայում նույնպես առյուծի պարի ավանդույթ կա։ Շրջանից շրջան առյուծները տարբերվում են։ Ճապոնիայում առյուծին կարող է ղեկավարել ինչպես մեկ, այնպես էլ երկու մարդ, կորեական առյուծին երբեմն ղեկավարում են երեքը։

Վիետնամում պարն անվանում են «մուա լան-շի-ռոնգ» (Múa lân-sư-rồng), կորեերեն` «սաջախում» կոր.՝ 사자춤, 獅子춤, ճապոներեն` «սիսիմայ» (獅子舞):

Մալայզիայում չինացիները հավատում են, որ առյուծի պարը հեռացնում է չար ուժերին, բերում է երջանկություն և բարեկեցություն։