Բենիամին
Բենիամին (նախկինում՝ Ճլոխան),գյուղ Հայաստանի Հանրապետության Շիրակի մարզի Ախուրյանի տարածաշրջանում, մարզկենտրոնից՝ մոտ 8 կմ հարավ։ Վերանվանվել է Բենիամին 1945 թվականին։
Գյուղ | ||
---|---|---|
Բենիամին | ||
Երկիր | Հայաստան | |
Մարզ | Շիրակի | |
Մակերես | 8.6 կմ² | |
ԲԾՄ | 1540 մ | |
Պաշտոնական լեզու | Հայերեն | |
Բնակչություն | 750[1] մարդ (2012) | |
Ազգային կազմ | Հայեր | |
Ժամային գոտի | UTC+4 | |
Հեռախոսային կոդ | +374 312[2] | |
Բնակչություն
Ըստ Հայաստանի 2011 թ. մարդահամարի արդյունքների՝ Բենիամինի մշտական բնակչությունը կազմել է 724, առկա բնակչությունը՝ 693 մարդ[3],բնակչության փոփոխությունը ժամանակի ընթացքում` ստորև[4].
Տարի | 1831 | 1873 | 1897 | 1926 | 1939 | 1959 | 1970 | 1979 | 1989 | 2001 | 2011 | 2014 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Բնակիչ | 109[5] | 347[5] | 561 | 442 | 604 | 546 | 531 | 500 | 751 | 702 | 724[3] | 750 |
Տնտեսություն
Բնակչությունը զբաղվում է կարտոֆիլագործությամբ, անասնապահությամբ և հացահատիկի մշակությամբ։
Պատմամշակութային կառույցներ
Բենիամինում են գտնվում Ժամ եկեղեցին և «Թուխ Մանուկ» մատուռը։
Կրթություն
Գյուղում գործում է դպրոց, որտեղ բացի դպրոցական ծրագրերից, երեխաները ներգրավվում են նաև արտադասարանական ծրագրերում՝ արվեստի, արհեստի խմբակներ, բանավեճի ակումբ, առողջ ապրելակերպի սեմինարներ։
Ավանդություն
Ասում են՝ սկեսուրը հարսի խոնարհությունը փորձելու համար ձեռքի ճլորը՝ կավե փոքրիկ աման, գցում է շիկացած թոնրի մեջ ու խնդրում նրան, որ հանի՝ «Խա'րս, ճլորը խա՛ն»։ Հարսը իրեն նետում է թոնիրը և այրվում։ Այդ օրվանից գյուղի անունը մնում է Ճլոխան[6][7][8][9]։
Պատկերասրահ
- «Թուխ Մանուկ» մատուռ
- Բենիամին գյուղի եկեղեցի 1871 թ.
- Բենիամին գյուղի եկեղեցու դուռը
- Բենիամին գյուղի եկեղեցին ներսից
- Բենիամին գյուղի եկեղեցու կտուրը
- Հայրենական Մեծ պատերազմում զոհված մարտիկների հուշարձան Բենիամին գյուղում
- Հայրենական Մեծ պատերազմում զոհված մարտիկների հուշարձան Բենիամին գյուղում
- Խորհրդային Միության հերոս գեներալ-մայոր Բենիամին Հովհաննեսի Գալստյանի հուշարձանը
- Խորհրդային Միության հերոս գեներալ-մայոր Բենիամին Հովհաննեսի Գալստյանի հուշարձանը
- Բենիամին համայնքի դպրոցը