Բժշկական էթիկա
Բժշկական էթիկա
Բժշկական էթիկան (բժշկական դեոնտոլոգիան) կիրառական էթիկայի բաժնի կարգ է, որն ուսումնասիրում է բժշկական էթիկան, բժշկի և գործընկերների, բժշկի և հիվանդների[1] միջև փոխգործակցության կանոններն ու նորմերը։ Ենթադրվում է, որ բժշկական էթիկայի հիմունքները ձևակերպել է Հիպոկրատը։
էթիկայի այն մասը, որի ուսումնասիրման առարկան մարդն է և նրան շրջապատող ամբողջ հասարակության առջև ունեցած նրա պարտականությունները, Ռուսաստանում կոչվում է դեոնտոլոգիա։
Բժշկական դեոնտոլոգիան բուժաշխատողների պատշաճ վարքի մասին ուսմուքն է, որի նպատակն է հիվանդի վերականգնման համար առավել բարենպաստ պայմաններ ստեղծելը։
1944 թվականին վիրաբույժ Ն.Ն. Պետրովը[2] «բժշկական էթիկա» տերմինը փոխարինելու համար ռուսերեն տերմինների ցանկ ներմուծեց «բժշկական դեոնտոլոգիա» հասկացությունը (հունարեն δέον — պատշաճ, λόγος — ուսուցում)՝ իր սկզբունքները տարածելով բուժքույրերի գործունեության վրա։
Այսպիսով, դեոնտոլոգիայի հիմքը բժշկական էթիկան է, իսկ դեոնտոլոգիան վերաբերում է բժշկական անձնակազմի գործողություններին, այսինքն՝ բժշկական էթիկայի գործնական կիրառմանը։Դեոնտոլոգիայի ուսումնասիրման առարկան առավել ծավալուն է, քանի որ այն բարոյականության ուսումնասիրման հետ մեկտեղ զբաղվում է բժշկի և կառավարության, հիվանդների և նրանց հարազատների, այլ բժիշկների և բուժաշխատողների հետ փոխհարաբերությունների կարգավորմամբ։
Բժշկական դեոնտոլոգիան իր մեջ ներառում է.
- Բժշկական գաղտնիության խնդիրներ։
- Հիվանդների կյանքի և առողջության պատասխանատվության միջոցների կիրառում։
- Բժշկական հարաբերությունների խնդիրներ։
- Խնդիրներ հիվանդների և նրանց հարազատների հետ շփվելիս։
- Բժշկի և հիվանդի միջև ինտիմ հարաբերությունների կանոններ, որոնք մշակված են Ամերիկյան բժշկական ասոցիացիայի էթիկայի և իրավական կոմիտեի կողմից։
Տես նաև
Ծանոթագրություններ
Աղբյուրներ
- Петленко В. П., Шамов И. А. Мудрость взаимности. — Л.: Лениздат, 1989. — 222 с. — ISBN 5-289-00372-X.
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 2, էջ 434)։ |