Դեմք

Դեմքի վրա տեղակայված են առաջնային զգայական օրգանները՝ տեսողական (աչքեր), լսողական (ականջներ), հոտառական (քիթ), դեմքից է սկսվում նաև մարդու շնչառական համակարգը, շնչուղիները։ Բերանից էլ սկսվում է մարսողական ապարատը^[1]։

Գոյություն ունի դեմքը հատվածների բաժանելու մի քանի տարբերակ։ Շվեյցարա-գերմանացի Քրեագիտություն|քրեագետ Ռիչարդ Ռեյսը^[2] կարծում է, որ ամենահասարակ և հիմնական տարբերակը դեմքը ըստ բարձրության երեք հատվածների բաժանելն է․

• վերին (ունքերի հատվածից մինչև մազածածկույթի սահմանը)
• միջին (ունքերի հատվածից մինչև քթի ստորին հատվածը)
• ստորին (քթի ստորին հատվածից մինչև կզակ)։

Այսպիսի բաժանումն արդարացված է նաև գենետիկայի տեսանկյունից։ Այս բաժիններից յուրաքանչյուրն ունի իր սաղմնային առանձնահատկությունը։ Օնտոգենեզի ընթացքում այս բաժիններից յուրաքանչյուրը մարդու հասակին համապատասխան զարգանում է։ Շատ տեսանելի է լինում ստորին հատվածի վատ զարգացվածությունը երեխաների մոտ՝ 1 տարեկանում։

Դեմքի վրա են գտնվում ճակատը, ունքերը, քթարմատը, քիթը, աչքերը, այտերը, ականջները, այտոսկրերը, շրթունքները, բեղերը, բերանն ու կզակը։

Դեմքը շատ կոնկրետ արտահայտում է մարդու զգացմունքային վիճակը, ինչպիսիք են ցավը, ուրախությունը, հիասթափությունը, հոգնածությունը, անհանգստությունը, չարությունը։

1978 թվականից գոյություն ունի «դիմախաղերի կոդավորման համակարգ» (FACS), որը ստեղծել է Պոլ Էքմանը, շեշտը դրվում է դիմախաղային մկանների վրա, թույլ է տալիս տեսագրել դեմքի արտահայտությունը։

Դեմքը հանդիսանում է մարդու մարմնի ամենաանհատական մասը, հենց նրանով է կատարվում անձի նույնականացումը։