Կոկո (գորիլա)
Կոկո (հապավում Հանաբիկո (ճապ.՝ 花火子) անունից, բառացի՝ «հրավառության զավակ», հուլիսի 4, 1971 - հունիսի 19, 2018), էգ գորիլա, որը մասնագետ Ֆրանսին Պատերսոնի օգնությամբ, Սթենֆորդի համալսարանի գիտնականների հետազոտական նախագծի արդյունքում սովորել է ամերիկյան ժեստերի լեզվի՝ ամսլենի ավելի քան հազար ժեստ և լսելով հասկանալ ավելի քան երկու հազար անգլերեն բառ[2]։
Կոկո | |
---|---|
Տեսակ | առանձնյակ, անազատության մեջ ապրող միջատներ և animal-person? |
Սեռ | իգական |
Ծնվել է | հուլիսի 4, 1971 |
Ծննդավայր | Սան Ֆրանցիսկոյի կենդանաբանական այգի, Սան Ֆրանցիսկո, Կալիֆոռնիա, ԱՄՆ |
Սատկել է | հունիսի 19, 2018[1] (46 տարեկան) |
Սատկելու վայր | Վուդսայդ, Սան Մատեո շրջան, Կալիֆոռնիա, ԱՄՆ |
koko.org(անգլ.) | |
Koko (gorilla) Վիքիպահեստում |
Կենդանու ունակությունները
Պնդումներ կան, թե Կոկոյի ինտելեկտի գործակիցը (IQ) տատանվել է 70-95 սահմաններում[3]։
Նա կարողացել է կատակել և նկարագրել իր զգացմունքները՝ տխրությունը, դժգոհությունը։ Կոկոյի ամենահայտնի կատակը իրեն «լավ թռչնակ» անվանելն էր։ Ասելով, որ ինքը կարող է թռչել, նա հետո խոստովանել է, որ դա կատակ էր։ Երբ նրա ընկեր գորիլա Մայքլը պոկել է Կոկոյի կտորից տիկնիկի ոտքը, Կոկոն նրան ժեստերի լեզվով անվանել է «կեղտոտ, վատ արտաքնոց»։ Կոկոն շատ լավ հասկացել է, թե ինչ են անցյալն ու ապագան։
Նրան հասանելի են եղել «թախիծ» և «երևակայություն» վերացական հասկացությունները։ Տեսնելով լկամը բերանում ձիուն՝ Կոկոն ցույց է տվել «ձին տխուր է», հավելելով՝ «ատամները»[4]։ Կոկոն կարողացել է ցույց տալ, երբ որևէ տեղը ցավել է և անգամ կարողացել է ցույց տալ ցավի ուժգնության աստիճանը։ Նա գերադասել է դիմանալ ցավին, քանի դեռ այն շատ չի սաստկացել[2]։ Կոկոն չի սիրել լողանալ տաշտակում, և տեսնելով լոգարան տարվող այլ գորիլայի, ցույց է տվել․ «ես այնտեղ լալիս եմ»[4]։
Նա այն քիչ կենդանիներից է եղել, որն այլ կենդանի ընկերակիցներ է ունեցել՝ 1984 թվականից դաստիարակել է կատվի ձագերի։
Կոկոն իր ծննդից՝ 1971 թվականի հուլիսի 4-ից մինչև մահ, հիմնականում ապրել է Կալիֆորնիայի Վուդսայդ բնակավայրում։
Մահացել է Կալիֆորնիայում 2018 թվականի հունիսի 19-ին՝ քնի մեջ[5][6]։
Հետազոտության քննադատություն
Գիտական հասարակություն քննադատում է հետազոտությունը, փաստելով, որ Կոկոյի մասին հրապարակումները սովորաբար հայտնվել են հանրամատչելի մամուլում, իսկ գիտական աշխատանքները քիչ են եղել[7][8]։