Մարգարիտն ու փրփուրը (նկար)

Կտավը ստեղծվել է 1862 թվականին և համարվում է Բոդրիի այդ շրջանի առավել հայտնի գործերից։ 1863 թվականին Ֆրանսիայի կայսրուհի Եվգենին այն ձեռք է բերել 20 հազար ֆրանկով^[4][5], որը նրա երկրորդ արժեքավոր ձեռքբերումն է եղել^[5]։ 1904 թվականից կտավը համալրում է Մադրիդի Պրադոյի թանգարանի հավաքածուն։

Նկարում պատկերված մերկ կին՝ պառկած ժայռոտ ծովեզրին, գլուխը դեպի ուսը շրջած, հայացքը դեպի դիտողին։ Հետևի պլանում ծովի ալիքներն են։

Նկարը մեծ հետաքրքրության է արժանացել ժամանակակիցների կողմից^[6]։ Իր տեխնիկական և բացառիկ որակի համար արժանացել է քննադատների դրվատանքին^[7]։

Ամերիկացի նկարիչ, գրող Կենոն Քոքսը կտավն անվանել է «19-րդ դարի ամենակատարյալ մերկ պատկեր»։ Քոքսն առանձնացնում է նկարի որոշ առանձնահատկություններ, որոնք նա նկարագրում է որպես «գրավիչ կեցվածք». «կլորավուն, նրբագեղ մարմին», «փոսիկներով ուսեր», «նուրբ գծերի ըմբոշխնում», «գունային գրավչություն», «նուրբ մակերեսի կատարելություն»։ Ըստ նրա այս ամենը կտավին դարձնում են իրական գլուխգործոց^[3][8]։

Արվեստի պատմաբան Բեյլի Վան Հուքը կտավը բնորոշում է որպես մերկ ստեղծագործության նմուշներից մեկը, որտեղ կինը ծուլորեն պառկած է դիտողին հաճույք պատճառելու համար, ինչն արվեստաբանը համարում է այլասերում^[3]։

Ֆրանսիացի քննադատ Ժյուլ Անտուանը կտավը նկարագրել է որպես «ֆարիզյան modiste», ով այս վայրի վայրում պառկած սպասում է մոլորյալ միլիոնատիրոջ^[9]։

• Կտավը Պրադո թանգարանի կայքում