Քամալ Դաուդ

Ծնվել է Ալժիրի Մոստագանեմ քաղաքում, 1970 թվականի հունիսի 17–ին^[10]։ Վեց երեխաներից ամենամեծն է, մեծացել է Ալժիրի արաբախոս իսլամադավան ընտանիքում^[11]։ Օրանի համալսարանում սովորել է Ֆրանսիական գրականություն^[10]։ Ամուսնացած է եղել, սակայն ամուսնալուծվել է 2008 թվականին՝ դստեր լույս աշխարհ գալուց հետո, քանի որ կինը դարձել էր կրոնական (և սկսել էր հիջաբ կրել)։ Երկու երեխաների հայր է (ավագ որդին, կրտսեր դուստրը) և նրանց էր նվիրել «Meursault –ի հետաքննությունը» վեպը^[12]։

1994 թվականին միացել է «Le Quotidien d'Oran» ֆրանսալեզու ալժիրյան թերթին։ Երեք տարի անց հրապարակել է իր առաջին սյունաշարը^[13], որը վերնագրվել է «Raina raikoum» (Մեր կարծիքը, ձեր կարծիքը)^[14]։ Ութ տարի եղել է թերթի գլխավոր խմբագիր^[15]։ Սյունակագիր է տարբեր լրատվամիջոցներում, «Algérie-Focus» առցանց թերթի խմբագիր, իր հոդվածները տպագրվում են նաև «Slate Afrique»–ում^[16]։

Մահապատժի հանձնարարական

2014 թվականի դեկտենբերի 13-ի France 2–ի եթերում՝ Քամալ Դաուդը պատմել է իսլամի հետ իր հարաբերությունների մասին^[17]։

«Ես դեռ հավատում եմ դրան․ եթե այսպես կոչված արաբական աշխարհում մենք չորոշենք Աստծո հարցը, մենք չենք վերականգնի մարդուն, մենք չենք շարժվի առաջ, – ասել է նա։ Կրոնական հարցը կենսական է դառնում արաբական աշխարհում։ Պետք է բաժանենք այն, պետք է մտածենք դրա մասին, որպեսզի առաջ շարժվենք»։

Երեք օր անց Աբդելֆաթթահ Համադաչե Զերաուն, այն ժամանակ սալաֆիստական իմամ, որը աշխատում էր արաբական հեռուստատեսությունում, արձագանքել է այս իրավիճակին՝ հայտարարելով Ֆաթվա, որը նշանակում է, որ Դաուդին պետք է մահապատժի ենթարկել այդ ասելու համար․ «եթե Ալժիրում կիրառվի իսլամական շարիաթ, մահ հավատուրացության ու հերետիկոսության համար պետք է լինի»։ Հստակեցրել է^[17]։

Կասկածի տակ է դրել ղուրանը, ինչպես նաև սուրբ իսլամը։ Վիրավորել է մուսուլմաններին իրենց արժանապատվության մեջ, գովաբանել է Արևմուտքին և սիոնիստներին։ Քննադատել է արաբերեն լեզուն։ Մենք Ալժիրի վարչակարգին կոչ ենք անում հրապարակավ դատապարտել նրան մահապատժի՝ Աստծո, իր մարգարեի, գրքի, մուսուլմանների և նրանց երկրների դեմ պատերազմի պատճառով։

Դրանից հետո կրկնել է իր սպառնալիքները «էննահար» հեռուստատեսությամբ, արաբական «էննահար» թերթի շարունակությունը^[18]։

Դաուդը բողոք է ներկայացրել Ալժիրի դատարան, իսկ դատական համակարգը 2016 թվականի մարտի 8-ին կայացրել է այն վճիռը, որը Դաուդի փաստաբանը անվանել է «աննախադեպ»։ Զերաուն դատապարտվել է երեքից վեց ամսվա ազատազրկման և 50,000 դինար տուգանքի^[19]։ Այնուամենայնիվ, այս պատժաչափը չեղյալ է հայտարարվել 2016 թվականի հունիսին Օրանի Վերաքննիչ դատարանի կողմից «տարածքային անբավարարության» համար^[20]։

Դաուդի առաջին վեպը՝ «The Meursault Investigation»–ը, (ֆրանսերեն, Meursault, contre-enquête) (2013), շահել է Գոնկուրյան մրցանակ (Գոնկուրյան մրցանակ առաջին նովելի համար)^[21], ինչպես նաև «Ֆրանսուա Մորիակ» և Ֆրանկոֆոնիայի հինգ մայրցամաքների մրցանակները։ Այն նաև ընդգրկվել է Ռենոդո մրցանակի ցուցակում^[22]։

2015 թվականի ապրիլին, New Yorker ամերիկյան հայտնի ամսագրում ներկայացվել է Meursault- ի հակահետաքննության մի հատված^[23]։ 2015 թվականի նոյեմբերի 20–ին Նյու Յորք Թայմսի համարում տպագրվել է Դաուդի կարծիքը՝ վերնագրված «Սաուդյան Արաբիա, որը պատրաստել է այդ» ինչպես անգլերեն (թարգմանիչ Ջոն Կուլեն), այնպես էլ ֆրանսերեն^[24]։ 2016 թվականի փետրվարի 14–ին, Նյու Յորք Թայմսի թողարկումը հակասական էր^[25], երկրորդ կարծիքը Դաուդի կողմից․ «Արաբական աշխարհի թշվառությունը»՝ անգլերեն (թարգմանված Ջոն Կուլենի կողմից), ֆրանսերեն և արաբերեն^[26]։ Այս երկու հոդվածները վերահրատարակվել են 2017 թվականին Mes Indépendances էսսեների շարքում^[27]։

2018 թվականին, իր «Le Quotidien d'Oran» հոդվածը թարգմանվել է անգլերեն (2010-2016 թվականներին)^[28]։

Նովելներ

• Daoud, Kamel (2015). The Meursault Investigation. Translated by Cullen, John. Other Press.^[29]
  • Originally published by Éditions Barzakh^[30] in 2013 then by Actes Sud^[31] in 2014.
• Zabor, or The Psalms (2021). Translated by Ramadan, Emma. Other Press.^[32]
  • Zabor ou Les Psaumes (2017). Éditions Barzach and Actes Sud.^[33]

Կարճ գրականություն

• L'Arabe et le Vaste Pays de ô... (2008). Éditions Barzakh.
• La Préface du Négre (2008). Éditions Barzakh.
  • Republished in France as Minotaure 504 (2011). Sabine Wespieser éditeur.^[34]

Ոչ գեղարվեստական

• Mes indépendences – Chroniques 2010-2016 (2017). Éditions Barzakh and Actes Sud.^[35]
• Le Peintre dévorant la femme (2018). Stock.^[36]

Պատմություններ^[37]

• Ֆրանսերենում Daoud, Kamel․ Lettre à un ami étranger . https://www.search.com.vn/wiki/en/Le_Quotidien_d%27Oran

Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Քամալ Դաուդ» հոդվածին։