Օլավու Բիլակ

Ծնվել է Ռիո դե Ժանեյրոյում։ 15 տարեկանում դարձել է դաշնային համալսարանի ուսանող, սկսելէ բժշկագիտություն ուսումնասիրել, բայց լրիվ դասընթացը չի ավարտել։ Ավելի ուշ ընդունվել է Սան Պաուլուի համալսարանի իրավաբանական ֆակուլտետը, բայց այս բարձրագույն ուսումնական հաստատությունն էլ անավարտ թողնելով՝ տարվել է լրագրությամբ ու գրական աշխատանքով։ Բացի այդ, պետական ծառայության է անցել՝ որպես դպրոցական տեսուչ։ Նրա առաջին սոնետը տպագրվել է 1884 թվականին, Gazeta de Notícias-ում։ 1891 թվականին չորս ամսով բանտարկվել է երկրի նախագահ Ֆլորիան Պեյշոտուի դեմ բողոքի ցույցերի մասնակցելու պատճառով։ 1897 թվականին նրա անվան շուրջ աղմուկ է բարձրացել նաև այն կապակցությամբ, որ ավտոմեքենայի կառավարումը կորցնելով՝ բախվել է ծառին, այդպիսով՝ դարձել է ավտովթարում հայտնված առաջին մարդը Բրազիլիայում։

Բիլակը, չափածո գործերից զատ, հեղինակել է նաև երգիծական երկեր, պատմվածքներ, քրոնիկներ, մանկական ստեղծագործություններ, հրատարակության է պատրաստել մի շարք դասագրքեր։ Բացի այդ, գերմաներենից մեծ վարպետությամբ թարգմանել է Վիլհելմ Բուշի գլուխգործոցը համարվող երկը՝ «Max und Moritz»-ը և լույս ընծայել Juca e Chico խորագրով^[8]։

Բիլակը երբևէ չի ամուսնացել, երեխաներ չի ունեցել։ 1917 թվականին դարձել է Սան Պաուլուի համալսարանի պատվավոր պրոֆեսոր, չնայած բարձրագույն կրթություն չուներ։

• Poesias (1888)
• O Esqueleto (1890 — Պարդալ Մալեի հեղինակակցությամբ)
• Crônicas e Novelas (1894)
• Crítica e Fantasia (1904)
• Conferências Literárias (1906)
• Tratado de Versificação (1910 — Գիմարայնշ Պասոսի հեղինակակցությամբ)
• Dicionário de Rimas (1913 — Գիմարայնշ Պասոսի հեղինակակցությամբ)
• Ironia e Piedade (1916)

• Goldberg, Isaac (1922). "Olavo Bilac." In: Brazilian Literature. New York: Alfred A. Knoff, p. 188–209.
• Mario Monteiro: Bilac e Portugal. Agencia Ed. Brasileira, Lisboa 1936.
• A morte de Olavo Bilac : outras manifestações. In: Revista brasileira. Rio de Janeiro, Jg. 4, 1997, Nr. 13, S. 137–158.
• Antonio Dimas: Olavo Bilac und Canudos. In: ABP. Zeitschrift zur portugiesischsprachigen Welt. ISSN 0947-1723. Jg. 1998, H. 2: Die Sozioreligiöse Bewegung von Canudos (1893-1897), Teil II: Literatur, Presse und Kunst.
• Ruy Castro: Bilac vê estrelas. Companhia das Letras, São Paulo 2000, ISBN 85-359-0082-9.
• Alvaro Santos Simões Junior: A sátira do parnaso : estudo da poesia satírica de Olavo Bilac publicada em periódicos de 1894 a 1904. Ed. UNESP, São Paulo 2007, ISBN 978-85-7139-762-0.

Վիքիդարանը ունի բնօրինակ գործեր, որոնց հեղինակն է՝

Օլավու Բիլակը

Պորտուգալերեն Վիքիդարանում կա այս հոդվածին վերաբերող բնօրինակ տեքստ:

Տես Autor:Olavo Bilac

• Bilac's translation of Max and Moritz online
• Bilac's biography at the official site of the Brazilian Academy of Letters

Նախորդող՝ Gonçalves Dias (patron)

Brazilian Academy of Letters – Occupant of the 15th chair 1897–1918

Հաջորդող՝ Amadeu Amaral

Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Օլավու Բիլակ» հոդվածին։