Lemnisch isch e Sproch wo i de Antiki uf de ägäische Insle Lemnos gredt woren isch. Si isch verwandt mit em Etruskische und ghört zäme mit dem und em Rätische zu de Tyrsenische Sproochfamili.
S Lemnische isch vo Inschrifte us em 6.Jh.v. Chr. bikannt, wo ali uf de Insle Lemnos gfunde wore sind. Em bikanntiste isch d Grabstele vo Lemons, wo drai längeri Inschrifte trait. Dezue chömet no nüü chlinneri Inschrifte uf Gfääss[1]. D Schrift isch äänli wie s älteri Etruskische Alphebet. D Inschrifte chönet zwoor glese were, aber en aidüttigi Öbersetztig isch bis hüt no nöd glunge.
D Stele isch ane 1885 im Dorf Kaminia gfunde wore. Debi handlets sich um e Grabstai. Uf de Vordersiite isch d Büste vomene Chrieger mitere Lanze abbildet und zwoo Inschrifte (A+B), wo au as ai anzigi Inschrift agluegt wered. Uf de rechte Siite isch e dritti Inschrift (C) miteme andere Duktus vo de Schrift, wa bsunder bi de eggige o und φ düttlich usechunnt. De Text isch tailwiis bustrophedon gschribe und bruucht Worttrenner.
Di drai Inschrifte luutet transkribiert:
De Pfiil git a, i welere Richtig d Ziile glese were mue.
S lemnische Luutsystem isch äänli wie s etruskische: d Medie b, d, g feeled und s git zwee Sibillante (s und ś) und nu vier Vokäl (lemn. a, e, i, o; etr. a, e, i, u). Au i de Morphologii stimmt s mit em Etruskische öberii. Baid Sprooche hend en Genitiv uf -s, en Lokativ uf -i, wo d Postposition -θ (etr. -θi) "im" aghenkt were cha (lemn. serona-i-θ »im S.-Amt«) und bsunders de Pertinentiv uf -si und -ale. Im Wortschatz stimmed düttli öberii lemn. avis śialχvis zu etr. avils śealχls »vierzg bzw. sechzg Joor«, lemn. mav, etr. maχ »fööf« und i baidne Sprooche -m »aber«.