مرغابیان روآبچر ، مرغابیان پهنهچین یا پهنهچینان[۱] (به لاتین: Anatinae)، دستهای از مرغابیهای شناور روی آب هستند و طوری در آب فرومیروند که همواره دمشان بیرون قرار میگیرد و پاهایشان را مانند پارو به آب میزنند.
مرغابیان روآبچر به همراه یک گونه منقرضشده به نام مرغ گمشده (موآ-نالو)، زیرخانوادهAnatinae از تیرهٔ مرغابیان را تشکیل میدهند. مرغابیان روآبچر از قوها و غازها کوچکترند، گردن و پاهای کوتاهتری در مقایسه با آنها دارند و در نواحی باتلاقی، تالابها، رودخانهها و دریاچههای آرام زندگی میکنند. آشیانه خود را روی زمین، لابهلای نیها یا در سوراخها میسازند. غذای خود را از روی آب جمعآوری میکنند و در تضاد با اردکهای شیرجهزن، کمتر درون آب فرومیروند.شکل نر و ماده در آنها متفاوت است و پرندگان جوان شبیه مادهها هستند. در فصل زادآوری برخی از نرها به مادهها شباهت پیدا میکنند. دارای رنگپاره مستطیلشکل و مشخص هستند.
از مهمترین نژادهای این گروه میتوان از مرغابی سرسبز نام برد. پرندهشناسان بر این باورند که این مرغابی وحشی نیای تمامی مرغابیهای اهلی کنونی میباشد. از خصوصیات بارز این مرغابی وجود پرهای سبز روشن و درخشانیست که روی سر و گردن نرها را پوشانیده است.
۳ سرده شناخته شده و ۴ گونه شناخته شده از موآ-نالوها همگی حدود ۱۰۰۰ (میلادی) منقرض شدند. آنها در گذشته در جزایر هاوایی بودند و از پهنهچینان مشتق شدند، حتی ممکن است نیای نزدیک مرغابی سرسبز باشند:
Chelychelynechen
Thambetochen
Ptaiochen
سنگواره باقیمانده از یکی از پهنهچینان کوچک و ناتوان از پرواز، در جزیره روتا در جزایر مارینا جمعآوری شدهاست. آنها را نمیتوان جزو سردههای شناخته شده قرار داد، ولی احتمالاً به سردهٔ مرغابیها (Anas) نزدیکترند. یکی از عجیبترین پرندههای اردکمانند، Talpanas در هاوائی، جزیره کائوآئی پیدا شدهاست.
سردههای زیر چندین بار در گروه Anatinae قرار داده شدهاند. اما امروزه ارتباط آنها باید نامطمئن در نظر گرفته میشود: