Luanët e detit janë gjitarë deti të karakterizuar nga llapat e jashtme të veshit, pendët notuese të përparme të gjata, aftësa për të ecur me katrat, dhe nga flokët e trashë dhe të shkurtër. Së bashku me fokat me gëzof, përbëjnë familjen e fokave me veshë (lat. Otariidae). Shtihen nga ujrat nënpolar deri tek ujrat tropikal të të gjithë oqeaneve në të dy hemisferat, duke munguar dukshëm në veri të Atlantikut.[1]
Kanë një jetëgjatësi mesatare prej 20 deri në 30 vjet. Një luan deti i Kalifornisë mashkull peshon mesatarisht rreth 300 kg dhe është rreth 2.4 m i gjatë, ndërsa një femër peshon rreth 100 kg dhe është rreth 1,8 m e gjatë. Luani më i madh i detit është luani i detit i Shtellerit, i cili mund të peshoj 1,000 kg dhe rritet deri në 3 m. Luanët e detit konsumojnë sasi të mëdha të ushqimit në një kohë dhe janë të njohur për ngrënien me ushqim që peshon sa 5-8% e peshës së tyre trupore (6,8-15,9 kg) në një të ushqyer të vetëm.