Receptorium histamini H3
| Receptorium histamini H3 | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Alia | HRH3, GPCR97 | ||||
| Fontes ext. | OMIM: 604525 | ||||
| Locus geni (homo) | |||||
 | |||||
| Chr. | Chromosoma 20 (humanum) | ||||
Receptorium histamini H3 (abbreviatura:; H3R) est receptorium histamini praesynapticum et familiae receptoriorum proteino G copulatorum. Receptoria imprimis in systemate nervosi centrali inveniuntur atque in systemate peripherico velut in intestinis.
An anno 1990 duos subtypos receptorii investigatum esse putatum est[1].
Antagonista receptorii histamini H3 tempore futuro therapiis contra epilepsias vel morbos neurodegenerativos levare possint[2].
Historia
Anno 1983 receptorium H3 primum inventum est[3], quod periodico scientifico Nature dignum articuli proprii visum est. Anno 1988 in corticibus cerebralium rattorum liberationem serotonini per histaminum receptoriorum H3 ope inhiberi demonstratum est[4]. Effectus in infarctu cordis receptorii H3 anno 1997 divulgatus atque fructus therapiae ischaemiae cardialis propositus est. Iam prius in ischaemia cardiali protracta decessio ATP cum liberatione maxima NE ex cellulis demersis NET sympathici ope observabatur. Tunc experimenta receptorium H3 effectus hos detrimentosos in parte revertere posse demonstraverunt[5].
Genetica
Genum nomine HRH3 in hominibus in chromosomate 20 (20q13.33) locatum est.
Distributio
H3R imprimis in systemate nervosi centrali inveniuntur atque in systemate peripherico velut in intestinis[6]. In cerebro receptorium in neuronibus praesynapticis corticis, potissimum nucleorum basalium[7], velut hippocampi, nuclei accumbentis, substantiae nigrae, locatum est.
Notae
Nexus interni
 |
