Тома Веклер

Роден во Шилтигајм, Долна Рајна, Веклер станал професионален велосипедист од 2001. Доаѓа од регионот Алзас во Франција, но подоцна се преселил на Мартиник, каде му бил доделен прекарот „Ti-Blanc“ (petit blanc) поради неговиот мал раст и бледиот тен. Исто така е познат како „Ле Шушу“ (драг, мил),^[5]

Во 2003, Веклер освоил две етапи и генералниот пласман на Трката околу Луксембург. Следната година, тој наеднаш стекна светска слава во светот на велосипедизмот. По освојувањето на француското првенство, малку почитуваниот Веклер дошол на Тур де Франс 2004. По бегството со пет други возачи на петтата етапа, Веклер остварил значајно време во однос на главната група и ја добил жолтата маичка (le maillot jaune). Извонредно, тој ја бранел неговата маички следните десет дена, дури и на етапи кои не биле во корист на неговата сила. Со жолтата маичка на грбот и интензивното медиумско внимание околу него, Веклер станал само посилен. Ги преживеал суровите искачувања на Пиринеите, секунди пред крајниот победник, Ленс Армстронг. На крајот, Веклер ја предал маичката на Армстронг на етапата 15 во Француските Алпи. Тогаш, Веклер ја загубил и белата маичка (le maillot blanc, носена од најдобриот возач под 25 години) од Владимир Карпетс. Но, со овие успеси Веклер веќе станал национален херој.

Сезоната 2005 на Веклер му била исполнета со многу трки, вклучувајќи некои, кои не биле насочени кон неговиот стил на возење. Неговата единствена победа таа година дошла на етапата 3 на Четири дена Динкерк.

Во 2006 ја освоил петтата етапа на Вуелта ал Паис Васко. На Критериум ду Дофине Либере, Веклер завршил втор на етапата 1. Исто така ја освоил и Париз-Бурж 2006. Во 2007, Веклер ја освоил неверојатна победа на Гран при де Плуе Уест-Франс, каде ги победил фаворитите со доцното бегство. Во 2008, почетокот на сезоната на Веклер била обележана со крајната победа на Сиркут де ла Сарт. Во 2009 ја освоил својата прва етапна победа на Тур де Франс. Веклер заминал кон победата на 5 километри пред крајот, откако бил во бегство поголемиот дел од трката.^[6]

По слабиот почеток во 2010, Веклер заминал кон победа на француското национално друмско првенство. Тој бил способен за бегство од групата заедно со Кристоф ле Мевел. Веклер бил подобар од Ле Мевел во спринтот и ја зел втората негова маичка на државното првенство. Потоа, неговата форма продолжила на Тур де Франс 2010, каде по неколку неуспешни напади, тој бил првиот кој ја преминал линијата на целта на етапата 15. Нападнал на десет километри пред целта на искачувањето од екстра категорија Порт де Балес, совладувајќи го врвот сам. Го поминал многу опасниот спуст без никаква грешка и ја поминал целта во Бањер де Лишон со повеќе од една минута предност пред останатите.^[7]

Во септември, Веклер го воведното издание на трката Гран при Квебек, нов настан во календарот на Светската турнеја. Тој ги намалил неговите шанси за победа неколку дена пред настанот на конференција за печат, наведувајќи недостиг на форма. Меѓутоа, започнал напад во последниот километар и ја поминал целта со неколку должина на тркалото пред возачот на Тим Скај Едвалд Боасон Хаген.^[8]

Во 2011, Веклер уживал во неговата најдобра година како професионалец. Забележал осум пролетни победи пред Тур де Франс во јули, освојувајќи две етапи на Париз-Ница и генералниот пласман на Четири дена Динкерк, како и на Тур ду Хаут Вар.

На деветтата етапа на Тур де Франс, Веклер заминал во бегство, ја преживеал несреќата предизвикана од телевизискиот автомобил, во која учествувале двајца други возачи,^[9] и ја поминал линијата како втор, преземајќи го водството во генералниот пласман и со тоа и жолтата маичка. Ја носел жолтата маичка од почетокот на етапата 10 па натаму, носејќи ја низ сите планински етапи на Пиринеите и на Алпите, но не бил во можност да ја задржи на крајот на етапата 19, кралската етапа, која завршувала на Алп д’Ез. Веклер завршил на Тур како четврти со време од 3 минути и 20 секунди зад победникот, Кедел Еванс, во генералниот пласман – негов најдобар пласман во кариерата на Тур дотогаш. Неговиот пласман на четвртото место во генералниот пласман бил највисок од некој Французин по четвртото место на Кристоф Моро во 2000.

Износот исплатен на Веклер за 2011 од Тим Јуропкар изнесувал 420.000 евра за цела година, што го направило втор највисоко платен француски велосипедист по Силвен Шаванел.^[10][11] Неговото планирано одење во Тим Кофидис било вредно најмалку двојно повеќе, меѓутоа Веклер останал на помалата плата со екипата на Жан-Рене Бернодо, откако го обновиле спонзорството за 2011, способен да продолжи со 15-годишната врска со тренерот.^[12]

Во 2012, Тома Веклер ги следел успесите од претходната година победи и врвни пласмани, вклучувајќи го и новиот фокус кон пролетните класици.

Пролетната кампања на Тома Веклер не донела добри резултати до април, кога забележал место во првите десет на Трката околу Фландрија, вториот класичен монумент во календарот во 2012; неговата прва победа во сезоната дошла десет дена подоцна, во текот на 30-километарското соло бегство на полукласикот Брабант Пејл, која ја освоил под лоши временски услови (студ и дожд).^[13] Следната недела забележал пласман во првиот пет на класикот Амстел Голд Рејс,^[14] и недела подоцна продолжил неговиот успех на Ардените со четврто место на последниот пролетен класик во сезоната, монументот Лиеж-Бастон-Лиеж.^[15] Заедно со други возачи на Јуропкар, Веклер успеал да победи на етапа на габонската трка Ла Тропикале Амиа Бонго на крајот на април.^[16]

На Тур де Франс започнал слабо, страдајќи од повредата на коленото и скоро да ја напуштел трката, откако претходно се откажал од некои трки за подготовка. Меѓутоа, собрал сила и подоцна ја освоил етапата 10, првата планинска етапа на трката, вклучувајќи го и преминот на искачувањето од екстра категорија на Кол ду Гран Коломбје како прв, со тоа преземајќи ја точкастата маичка како водство во планинскиот пласман, која ја носел еден ден.^[17] Исто така бил напред и на кралската етапа на трката, етапата 16 од По до Бањер де Лишон, која вклучувала четири големи искачувања, меѓу нив и Кол ду Турмале. Веклер се одвоил од групата на околу 25 километри од почетокот и бил дел од огромното бегство со 38 возачи. Ги поминал сите четири искачувања како прв и ја преземал повторно точкастата маичка како и победата, откако отпаднал и последниот негов соперник Брис Феји од екипата Сор-Сожасен, на самиот спуст од Кол де Пересур, последното искачување на етапата. Потоа, пристигнал на целта со една минута и 40 секунди пред најблискиот соперник.^[18] Тома Веклер го освоил планинскиот пласман и се појавил на подиумот во Париз за првпат во неговата кариера, освојувајќи ја точкастата маичка, која ја носел од Пиринеите до целта.^[19]

Веклер ја започнал сезоната со класиците во добра форма на Дварс дор Вландерен. Избегал од водечката група возачи на последното искачување на 6 километри пред целта и направил обид сам да стигне до целта, но бил достигнат во последните метри, за на крајот да заврши само петти. Тешко го доживеал овој пораз поради малата разлика.^[20] На арденскиот класик Амстел Голд Рејс, Веклер паднал со други фаворити, бил ставен на носилка и однесен во болница, каде било востановено дека има скршена клучна коска.^[21] До јуни, Веклер се опоравил и прикажал добра форма уште еднаш, освојувајќи ја шестата етапа на Критериум ду Дофине преку бегство.^[22] Веклер продолжил со победите преку освојување на Рут ду Суд и Тур ду Поату-Шарент.

Во јануари, Веклер бил подготвен да учествува на Тур Даун Андер, но бил удрен од автомобил додека тренирал во Австралија и ја скршил клучната коска.^[23] Се вратил на Средоземната трка, а потоа завршил на 25. место на Амстел Голд Рејс и 36. на Лиеж-Бастон-Лиеж. Потоа, настапил на Тур де Романди во април, напаѓајќи без успех при крајот на првата етапа.^[24] На четвртата етапа, го освоил второто место откако бил поразен во спринтот од другиот член на бегството Михаел Албасини (Орика-ГринЕЏ).^[25] Веклер завршил на 21. место во генералниот пласман. Веклер имал позначаен резултат на Тур де Франс, завршувајќи втор на етапата до Бањер де Лишон зад Мајкл Роџерс.^[26] Во август, додека бил на тренинг, Веклер удрил во автомобил и повторно се повредил, овој пат изместувајќи го рамото.^[27] Се вратил на Тур ду Дуа, завршувајќи 46.. Во октомври, Веклер завршил втор на Париз-Тур, откако бил дел од рано бегство. Соработувал добро со другиот член од бегството Јеле Валес до последниот километар, кога Валес одбил да води и Веклер бил победен во спринтот. Бил разочаран и не се искачил на подиумот, поради што добил казна и загубил 3.770 евра.^[28]

Сезоната 2015 била релативно тивка, со петто место на етапа на Тур де Франс и трет во генералниот пласман на Тур де Јоркшир.^[29]

Во февруари, Веклер ги освоил првите победи од август 2013 година, кога ја освоил првата етапа и генералниот пласман на првото издание на Тур Ла Прованс.^[30] На почетокот на мај, Веклер ја освоил последната етапа на Тур де Јоркшир, претекнувајќи го Николас Роуш, со што го освоил и генералниот пласман.

Во септември 2016 година, Веклер објавик дека ќе се повлече од професионалниот велосипедизам, по Тур де Франс 2017,^[31] негово петнаесетто последователно учество на трката.^[2]

Веклер е познат по прикажувањето на широка низа изрази на лицето при самото возење, особено кога вложува дополнителни напори.^[32] Изразите се движат од гримаси на болка до исплазување на јазикот и многу други мимики.^[33] Во август 2011, Веклер настапил со неговиот велосипед против коњ во егзибициски натпревар и изгубил.^[34]

Голема трка	2001	2002	2003	2004	2005	2006	2007	2008	2009	2010	2011	2012	2013	2014	2015	2016	2017
Џиро	135	—	—	—	—	—	СО	—	89	23	—	—	—	—	—	—	—
Тур	—	—	119	18	124	89	66	97	67	76	4	26	65	42	45	79	91
Вуелта	—	—	—	—	101	—	—	—	—	—	—	—	—	—	—	—	—

СО = се откажал

• „Достигнувања на Тома Веклер“. Cycling Archives.
• „Достигнувања на Тома Веклер“. Cycling Quotient.
• „Достигнувања на Тома Веклер“. ProCycling.
• Профил на Cycling Base Архивирано на 20 септември 2011 г.