Wolfraamzuur

Wolfraamzuur
Structuurformule en molecuulmodel
	Wolfraamzuur in een pastavorm
Algemeen
Molecuulformule	H2WO4
IUPAC-naam	diwaterstofwolframaat
Molmassa	249,86 g/mol
SMILES	O[W](=O)(=O)O
InChI	1S/2H2O.2O.W/h2*1H2;;;/q;;;;+2/p-2
CAS-nummer	7783-03-1
EG-nummer	231-975-2
PubChem	1152
Wikidata	Q416538
Beschrijving	Gele reukloze vaste stof
Fysische eigenschappen
Aggregatietoestand	vast
Kleur	geel
Dichtheid	5,5 g/cm³
Onoplosbaar in	water
Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar).
Portaal	Scheikunde

Wolfraamzuur is een anorganische verbinding van wolfraam, met als brutoformule H₂WO₄. Dit oxozuur kan formeel opgevat worden als het hydraat van wolfraam(VI)oxide. De stof komt voor als een gele, reukloze vaste stof, die onoplosbaar is in water.

Wolfraamzuur werd voor het eerst geïsoleerd door Carl Wilhelm Scheele, de ontdekker van wolfraam, in 1781.

Synthese

Wolfraamzuur wordt verkregen uit wolfraamoxidehoudende mineralen, zoals scheeliet (CaWO₄) of ferberiet (FeWO₄). Door behandeling met een verdund anorganisch zuur, bijvoorbeeld met zwavelzuur, wordt het oxide omgezet:

\mathrm {CaWO_{4}\ +\ H_{2}SO_{4}\ \longrightarrow \ H_{2}WO_{4}\ +\ CaSO_{4}}

Het vaste residu van deze reactie bevat het wolfraamzuur en kan afgefiltreerd worden.^[1]

Een andere productieweg bestaat uit het uitlogen van het wolfraammineraal met natronloog, wat een oplossing van natriumwolframaat (Na₂WO₄) oplevert. De reactie hiervan met een mineraal zuur als zwavelzuur of zoutzuur, levert wolfraamzuur.^[2]

Toepassingen

Wolfraamzuur is in feite het hydraat van wolfraam(VI)oxide (WO₃·H₂O). Door calcineren kan het ontleed worden in wolfraam(VI)oxide en water. Wolfraam(VI)oxide vormt een grondstof voor de productie van zuiver wolfraammetaal.

Wolfraamzuur kan gebruikt worden als katalysator of als co-katalysator, bijvoorbeeld om alkenen katalytisch te hydrateren tot alcoholen.^[3]^[bron?]

[1]

[2]

[3]