Długouch

Rodzaj obejmuje dwa żyjące współcześnie gatunki występujące w północnej Afryce, na Półwyspie Arabskim oraz w zachodnio-południowej i południowej Azji^[3][4][5].

Długość ciała (bez ogona) 57–86 mm, długość ogona 40–65 mm, długość ucha 30–43,4 mm, długość tylnej stopy 9–14 mm, długość przedramienia 50–70 mm; masa ciała 18–19 g^[4][6].

Rodzaj zdefiniował w 1859 roku niemiecki zoolog Wilhelm Peters w artykule poświęconym nietoperzom opublikowanym na łamach Monatsberichte der Königlichen Preussische Akademie des Wissenschaften zu Berlin^[1]. Na gatunek typowy Peters wyznaczył (oznaczenie monotypowe) długoucha pustynnego (O. hemprichii).

Otonycteris: gr. ους ous, ωτος ōtos ‘ucho’; νυκτερις nukteris, νυκτεριδος nukteridos ‘nietoperz’^[7].

Do rodzaju należą następujące występujące współcześnie gatunki^[8][6][3][2]:

• Otonycteris hemprichii W. Peters, 1859 – długouch pustynny
• Otonycteris leucophaea (Severtzov, 1873)

Opisano również wymarły gatunek z miocenu dzisiejszej Ukrainy^[9]:

• Otonycteris rummeli Rosina, 2015