Korhynie
Korhynie – kolonia w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie tomaszowskim, w gminie Jarczów[6][5].
| kolonia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2021) | |
| Strefa numeracyjna | 84 |
| Kod pocztowy | 22-664[4] |
| Tablice rejestracyjne | LTM |
| SIMC | 0890123[5] |
Położenie na mapie gminy Jarczów  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa lubelskiego  | |
Położenie na mapie powiatu tomaszowskiego  | |
 50°24′31″N 23°32′05″E/50,408611 23,534722[1] | |
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zamojskiego.
Kolonia jest sołectwem w gminie Jarczów[7]. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 kolonia liczyła 147 mieszkańców[8].
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Stanisława w Jarczowie[9].
Części kolonii
| SIMC | Nazwa | Rodzaj |
|---|---|---|
| 0890130 | Wola | część kolonii |
Historia
Niegdyś wieś, a obecnie kolonia położona historycznie w powiecie tomaszowskim, w wieku dziewiętnastym graniczyła z Galicją. Według spisu miast, wsi oraz osad Królestwa Polskiego z roku 1827 w Korhyniach było 41 domów, 322 mieszkańców oraz 454 mórg gruntu ornego. We wsi był folwark, oprócz włościan byli również rzemieślnicy: 5 tkaczy i 1 kowal[10].
Początków wsi należy upatrywać w wieku XIV w kontekście nadań jakie otrzymał Paweł z Radzanowa (Radzanowski) herbu Prawda –szlachcic z ziemi płockiej, chorąży warszawski w latach 1376–1388, starosta bełski w roku 1388, chorąży płocki do 1408 r. W roku 1388 tenże Paweł otrzymał od Ziemowita między innymi: Machnów, Ulhów, Zimno, Żużel, Uhnów, Podubce, Wierzbicę (Tarnoszyn, Kornie, Korhynie)[11].
W wieku XVI wieś wymieniona w składzie parafii rzymskokatolickiej w Uhnowie – rok 1531. W tym okresie istniała we wsi cerkiew prawosławna jak podają źródła „pustka stojąca”[12], gruntów 2½ łana.
W roku 1571 dziedzicem Korhyń, a także Woli Korhyńskiej był Stanisław Jarczowski. Zdaniem Słownika geograficznego Królestwa Polskiego z roku 1902 (suplement) to na gruntach wsi Korhyń, powstanie później (w 1755) miasteczko Jarczów[12].
Przypisy
Bibliografia
- Andrzej Janeczek: Osadnictwo pogranicza polsko-ruskiego. Województwo bełskie od schyłku XIV do początku XVII w. Wrocław: 1991. ISBN 83-85463-14-3.
- Cerkiew p w. Przemienienia Pańskiego
- Korchynie, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 392.
- Korchynie, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 2: Januszpol – Wola Justowska, Warszawa 1902, s. 122.