Nototenia marmurkowa

Ryba morska, prowadząca przydenny tryb życia, oceanodromiczna. Bytuje przeważnie na głębokości od 5 do 350 m, przy czym młode osobniki żerują w płytkich zatokach, natomiast dojrzałe płciowo wypływają na większe głębokości, nie opuszczając jednak szelfu kontynentalnego. Występuje w zimnych, antarktycznych i subantarktycznych wodach (m.in. obszary związane z północną częścią Półwyspu Antarktycznego, łukami wyspowymi Morza Scotia, wyspami Księcia Edwarda, Crozeta, Kerguelena, Heard i Macquarie). Jej zasięg występowania ogranicza się do obszaru 45°S–67°S, 75°W–165°E^[4].

Osiąga do 92 cm długości całkowitej, przeciętnie 50 cm^[4] (30–60 cm^[2]). Wymiary przykładowego osobnika w odniesieniu do długości całkowitej: długość standardowa – 88,2%, długość ogonowa – 100%, głębokość ciała – 22,1%, długość głowy – 25,6%. Średnica oka – 17,3% długości głowy^[4]. Maksymalna zaobserwowana masa ciała – 10 kg^[4][5] (przeciętna od 0,6 do 8 kg^[2]). Maksymalny odnotowany wiek – 16 lat. Osobniki męskie dożywają średnio 12 lat^[4]. Ma dwie oddzielne płetwy grzbietowe, przy czym druga (tylna) jest znacznie dłuższa od pierwszej (przedniej)^[2]. Pierwsza płetwa grzbietowa ciernista, z 4–7 kolcami, druga z 32–36 promieniami miękkimi. Jedna płetwa odbytowa rozpostarta na 26–30 promieniach miękkich. Płetwy piersiowe długie, wachlarzowate, z 21–23 promieniami miękkimi^[4][2]. Płetwy brzuszne umiejscowione na podgardlu, co jest cechą charakterystyczną dla całego rodzaju, z 5–6 promieniami miękkimi^[2]. Płetwa ogonowa jakby ścięta^[4]. Ciało wrzecionowate^[4], pokryte dość dużymi łuskami kolistymi, o znacznym urozmaiceniu ubarwienia – szarozielonkawe, ciemnoszare, brązowe, sporadycznie także różowe lub żółtawe, zazwyczaj charakterystycznie pstre lub marmurkowate. Głowa nieułuszczona. Na pokrywie nie ma kolców^[2].

Dojrzewa w wieku około 4–5 lat, przy długości około 35–40 cm. Duża płodność: 70–100 tys. ziaren ikry z jednej samicy. Ikra denna^[2]. Jest to ryba oceanodromiczna. W okresie godowym wypływa na otwarte wody. W subantarktyce przypada to na okres późnego lata, tj. grudzień–kwiecień, w Morzu Scotia na luty–marzec. Zarówno młode, jak i dojrzałe płciowo osobniki prowadzą przydenny tryb życia, przy czym niedojrzałe nototenie żerują w płytkich zatokach, a starsze po tarle kierują się w głąb wód, na głębokości do 350 m, nie opuszczają jednak szelfu kontynentalnego^[2][4]. Tarło odbywa się raz do roku^[4]. Żywi się głównie szczętkami^[5], najczęściej z rodzaju Euphausia^[2].

Jest poławiana komercyjnie i ma znaczną wartość gospodarczą. Jej mięso cechuje się wysokimi walorami smakowymi i może zawierać do 24% tłuszczu. Jej zasoby wydają się być obfite. Najefektywniejsze połowy prowadzone są na głębokości 150–300 m^[2].