Wieża semaforowa Għaxaq
Wieża semaforowa Għaxaq (malt. It-Torri tas-Semaforu ta' Ħal Għaxaq, ang. Għaxaq Semaphore Tower), znana lokalnie jako it-Turretta[1] jest to wieża semaforowa w mieście Għaxaq na Malcie. Zbudowana przez Brytyjczyków w roku 1848, jako jedna z trzech wież tego typu na Malcie. Została oddana w leasing Għaxaq Local Council (radzie lokalnej), która planuje jej odnowienie.
 Widok wieży semaforowej w Għaxaq (front) | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Typ budynku | |
| Kondygnacje | 3 |
| Ukończenie budowy | 1848 |
Położenie na mapie Malty  | |
 35°50′50,2″N 14°30′53,1″E/35,847278 14,514750 | |
Historia
System telegrafu optycznego wymyślony został w roku 1792, a brytyjskie władze wojskowe zaczęły rozważać instalację tego systemu na Malcie na początku lat czterdziestych XIX wieku. Początkowo planowano, że stacje semaforowe umieszczone będą na dzwonnicach i kopułach kościołów na wyspie, lecz władze kościelne sprzeciwiły się temu pomysłowi. W związku z tym, w roku 1848 zbudowano wieże semaforowe w Għaxaq i Għargħur na wyspie Malcie oraz w Ta' Kenuna w pobliżu Nadur na Gozo. Inne stacje zainstalowane zostały w pałacu gubernatora w Valletcie, w Selmun Palace koło Mellieħy oraz w latarni morskiej Giordan w pobliżu Għasri na Gozo. Załogę każdej stacji stanowili członkowie Royal Engineers[2].
Wieża semaforowa Għaxaq zbudowana została w najwyższym punkcie miasta; z jej dachu widoczne są Birżebbuġa, Marsaxlokk i Mdina[3]. System semaforów stał się przestarzały wraz z wprowadzeniem telegrafu elektrycznego, a wszystkie stacje na Malcie zostały zamknięte w latach 80. XIX wieku[2].W sierpniu 2011 roku wieża została przekazana do Rady Miejskiej Għaxaq, przy niskim czynszu wynoszącym 250 EUR rocznie[3]. Rada zamierza odnowić budynek przy pomocy organizacji pozarządowej Fondazzjoni Wirt Artna[4].
Architektura
Wieża semaforowa w Għaxaq jest identyczna z wieżami w Għargħur i Ta' Kenuna. Składa się z trzech pięter, na każdym znajduje się jedno pomieszczenie. Spiralne schody łączą każdą kondygnację ze sobą i prowadzą na dach. Tam znajdowało się urządzenie sygnalizacyjne, składające się z drewnianego słupa z trzema ruchomymi ramionami[2].