Ibn Saud
Abdulaziz ibn Abdul-Rahman ibn Faisal ibn Turki ibn Abdulah ibn Muhamed al-Saud (Rijad, 15. 1. 1875. – Taif, 9. 11. 1953), obično poznat u arapskom svijetu kao Abdulaziz, a na Zapadu kao Ibn Saud, bio je prvi monarh i utemeljitelj Saudijske Arabije odnosno "treće saudijske države".
| Ibn Saud | |
|---|---|
 | |
 Kralj Saudijske Arabije | |
| Vladavina | 23. 9. 1932. – 9. 11. 1953. |
| Krunidba | 23. 9. 1932. |
| Prethodnik | sam kao kralj Hidžaza i Nadžda |
| Nasljednik | Saud |
| Dinastija | Kuća Saud |
| Rođenje | 15. 1. 1875. Rijad, Emirat Nadžd |
| Smrt | 9. 11. 1953. (dob: 78) Taif, Saudijska Arabija |
| Vjera | islam |
Godine 1902. zauzeo je Rijad, rodno mjesto svoje porodice, čime je započeo tri decenije osvajanja i naposljetku je postao vladarom gotovo cijele centralne Arabije. Godine 1922. konsolidirao je kontrolu nad Nadždom i tri godine kasnije osvojio je Hidžaz. Sva navedena područja 1932. postala su dijelom kraljevine Saudijske Arabije. Za vrijeme njegove vladavine 1938. otkrivena su ležišta nafte i nakon Drugog svjetskog rata razvija se snažna naftna industrija. Ibn Saud imao je mnogo djece, uključujući 45 sinova, među kojima je i šest sljedećih saudijskih kraljeva.
