Kanon medicine
Kanon medicine (arap. القانون في الطب al-Qanun fi al-Tibb, dosl. Zakon medicine; perz. قانون در طب, Ghānoon dár tèb) je enciklopedija medicine u pet knjiga koju je perzijski učenjak Ibn Sīnā (Avicenna) napisao oko 1025.[1] Predstavljala je čitko i organizirani sažetak sveg medicinskog znanja tadašnjeg vremena.[2] Originalno je napisan na arapskom jeziku, ali je kasnije preveden na brojne druge jezike, uključujući perzijski, latinski, kineski, hebrejski, njemački, francuski i engleski uz brojne komentare.[3][4] Kanon se smatra jednom od najvažnijih knjiga u historiji medicine.[5]
| Kanon medicine | |
|---|---|
 Perzijska verzija Kanona medicine smještena u Aviceninom grobu u Hamedanu | |
| Autor(i) | Avicena |
| Originalni naslov | al-Kanun fi al-Tibb |
| Jezik | arapski jezik |
| Tematika | medicina |
| Datum izdanja | 1020-e |
Također je poznat i kao Qanun, što znači "zakon" na arapskom, perzijskom i urduu, odnosno Kanun na turskom. Predstavljao je autoritativni izvor medicinskog znanja sve do početka 19. vijeka.[6] Postavio je standade medicinskog znanja i prakse u Evropi i islamskom svijetu te je Avicenino najpoznatije djelo. Qanun se koristio kao udžbenik na mnogim medicinskim školama i fakulteta - na Univerzitetu u Montpellieru još 1650.[7] Veliki dio knjige je preveden na kineski pod naslovom Huihui Yaofang (Recepti naroda Hui) od strane Huija u Kini za vrijeme dinastije Yuan.[8] Kanon je također postavio temelje za Unani medicinu, odnosno oblik tradicionalne medicine koje se prakticira u Indiji. Načela koja je opisao Kanon dan-danas predstavljaju dio obaveznog gradiva tečaja historije medicine na uglednim svjetskim univerzitetima.
