Maharadža
Maharadža (sintagma od sanskrtskog: mahat=veliki + rājan=kralj) bila je titula hinduističkih vladara brojnih kraljevstva na Indijskom podkontinentu.[1]Maharadže su po hijerarhiji bili iznad radža koji su vladali kneževinama.[2]
| Mahadža maharājan | |
|---|---|
 | |
Historija
Izgleda da se ta titula prvi put pojavila u Kušanskoj Monarhiji negdje u 1. vijeku pne. pod utjecajem Skita i perzijsko-mongolskih vladara sjeverozapadne Indije koji su preferirali zvučniju titulu - veliki kralj (maharadža) umjesto kralj.(radža).[2]
Prvi koji je počeo koristiti tu titulu na Indijskom podkontinentu bio je vladar Gupta Carstva - Chandragupta I (oko 320. – 340.) koji je koristio titulu Maharadžaradža (veliki kralj kraljeva) sanskrtski prijevod od perzijskog šahanšah. Nakon tog uslijedile su druge, još prenapuhanije titule, a određenim periodima čak su i vazalni vladari relativno malih domena bili poznati kao maharadže.[2]
Izvori
Vanjske veze
- Maharaja Hindu title (en)
