Karta Ndërkombëtare e të Drejtave të Njeriut
Karta Ndërkombëtare e të Drejtave të Njeriut ishte emri i cili i është dhënë Rezolutës 217 (III) të Asamblesë së Përgjithshme të KB dhe dy traktateve ndërkombëtare të krijuara nga Kombet e Bashkuara. Ai përbëhet nga Deklarata Universale e të Drejtave të Njeriut (miratuar në vitin 1948), Pakti Ndërkombëtar për të Drejtat Civile dhe Politike (ICCPR, 1966) me dy Protokollet e tij Opsionale dhe Konventën Ndërkombëtare për të Drejtat Ekonomike, Sociale dhe Kulturore (ICESCR, 1966). Që të dy konventat hynë në fuqi në vitin 1976, pasi një numër i mjaftueshëm i vendeve i kishin ratifikuar ato.
Në fillim, u shprehën pikëpamje të ndryshme rreth formës që duhet të marrë Karta e të Drejtave. Më 1948, Asambleja e Përgjithshme planifikoi që ky projektligj të përfshijë DUDR, një Pakt dhe masat e zbatimit. Komiteti i Hartimit vendosi të përgatisë dy dokumente: një në formën e një deklarate, e cila do të përcaktojë parimet ose standardet e përgjithshme të të drejtave të njeriut; tjetra në formën e një konvente, e cila do të përcaktonte të drejtat specifike dhe kufizimet e tyre.
Prandaj, Komiteti i kaloi Komisionit për të Drejtat e Njeriut draft artikullin e një deklarate ndërkombëtare dhe një konventë ndërkombëtare për të drejtat e njeriut. Në seancën e tij të dytë, në dhjetor 1947, Komisioni vendosi të zbatojë termin "Karta Ndërkombëtar e të Drejtave të Njeriut" në serinë e dokumenteve në përgatitje dhe themeloi tre grupe pune: një për deklaratën, një për paktin (të cilën ai u quajti "konventë ose besëlidhje”) dhe një mbi zbatimin. Komisioni rishikoi draftin e deklaratës në seancën e tretë, në maj / qershor 1948, duke marrë parasysh komentet e marra nga qeveritë. Sidoqoftë nuk kishte kohë të merrte në konsideratë konventën ose çështjen e zbatimit të saj. Deklarata, pra, u dërgua përmes Këshillit Ekonomik dhe Social të Kombeve të Bashkuara në Asamblenë e Përgjithshme, të saj në Paris.
Më vonë drafti i Kartës u nda në dysh (nga Asambleja e Përgjithshme në vitin 1952), [1] ndryshuar me të dy katalogjet e të drejtave dhe shkallën e detyrimeve - për shembull, ICESCR i referohet "realizimit progresiv" të të drejtave që ai përmban. Në vitin 1998 u përshëndet si "Një Magna Carta për gjithë njerëzimin".