Rudolf Kristof Ojken
Rudolf Kristof Ojken (nem. Rudolf Eucken; Aurih, 5. januar 1846 — Jena, 14. septembar 1926), bio je njemački filozof.[1]
| Rudolf Kristof Ojken | |
|---|---|
 Rudolf Kristof Ojken | |
| Лични подаци | |
| Датум рођења | 5. јануар 1846. |
| Место рођења | Aurih, Nemačka konfederacija |
| Датум смрти | 14. septembar 1926. (80 god.) |
| Место смрти | Jena, Nemačka |
| Образовање | Универзитет у Гетингену |
| Награде | Нобелова награда за књижевност |
Biografija
Bio je profesor u Baselu i Jeni. Obnovio je Fihteov etički idealizam. Smatrao je da današnja kultura razara život, jer je svako njeno područje stvorilo zasebne nazore koji se ne spajaju u jednu životnu sliku. Kritikuje te razne životne sisteme i stvara nazor da život ima smisla samo kao stvaranje zbiljnosti (aktivizam). Sudjelovao je u mirovnom pokretu, a 1908. godine dobio je Nobelovu nagradu za književnost.[2]
Djela:
- "Jedinstvo duhovnog života u svijesti i činu čovječanstva"
- "Osnovna crte jednog novog nazora na svijet"
- "Smisao i vrijednost života"
- "Glavni suvremeneni problemi filozofije religije"
- "Čovjek i svijet"
