Андреа Веррокко
Андре́а дел Верро́кко (итол. Andrea del Verrocchio), номи аслӣ: Андреа ди Микеле Чони (итол. Andrea di Michele Cioni; тақрибан 1435[1][2][3][…] ё 1435[4], Флоренсия[d][1][5][3][…] — 7 октябр 1488[6][7][3], Венетсия[3][4]) — рассом ва ҳайкалтароши итолиёии аҳди Кватроченто.
| итол. Andrea del Verrocchio | |
 | |
| Таърихи таваллуд | тақрибан 1435[1][2][3][…] ё 1435[4] |
| Зодгоҳ: | |
| Таърихи даргузашт | 7 октябр 1488[6][7][3] |
| Маҳалли даргузашт | |
| Мамлакат: | |
| Жанр | такчеҳра[8][9], religious art[d][8][9], ҳунари бараҳна[d][9], figure[d][9] ва ҷонварон дар ҳунар[d][9] |
 Парвандаҳо дар Викианбор | |
Зиндагинома
Дар назди Верроккои заргар шогирд буд ва номи ӯро ба меросӣ гирифт. Асосан дар Флоренсия дар қасри Медичи кор кардааст. Мақбараи Перо ва Ҷованни Медичи дар калисои Сан-Лоренсо (1472), ҳайкали хушандоми Довуд (биринҷӣ, тақр. 1475), тасвири барҷастаи нуқрагини «Сар задани Иоанн Предтечи» (1480), гурӯҳи ҳайкалҳои биринҷии «Беэътиқодии Фома» (1483), як силсила нимпайкараҳои муассир сохтааст. Асари асосии ӯ ҳайкали боҳашмати кондотер Б. Коллеони дар Венетсия (1479—1488) мебошад, ки хислатҳои қаҳрамонии сарлашкарро таҷассум кардааст. Шакли сареҳи ҳайкалтарошӣ ба корҳои рассомии ӯ низ хос аст («Товий ва фаришта», тақр. 1473). Андреа Веррокко устоди Леонардо да Винчи буд.
Эзоҳ
Адабиёт
- Веррокко // Боз — Вичкут. — Д. : СИЭМТ, 2014. — (Энсиклопедияи Миллии Тоҷик : [тахм. 25 ҷ.] / сармуҳаррир Н. Амиршоҳӣ ; 2011—2023, ҷ. 3). — ISBN 978-99947-33-46-0.